============================================
Kinabukasan ay ginising ako ni Kuya Bon. Agad na binuhat ako papunta sa wheelchair at ini-wheel papunta sa lababo. Pinag-toothbrush ako bago mag-almusal.
Pagkatapos noon ay ini-wheel ako papunta sa terasa sa harapan ng bahay kung saan nakahanda na ang almusal. Isinadyang doon ilagay ang almusal para di na ako akyat panaog.
Naghihintay na si Mama Tony at nagbabasa ng kanyang newspaper.
"Good morning po." bati ko.
Ibinaba niya ang dyaryo at ngumiti sa akin.
"Halika na. Mag-almusal na tayo." saka hinarao si Kuya Bon. "Tawagin mo na rin sina Linda at Mario para sabay na tayo kumain."
"Ahmmm... nag-almusal na po sila kani-kanina lang po." sagot ni Kuya Bon.
"O siya sige, ikaw na lang Bon. Upo ka na." sabi ni Mama Tony sa kanya.
Umupo naman si Kuya Bon. Saka humarap sa akin.
"So I assume na ayaw mong umabsent?" tanong niya.
Napangiti ako. Iyon naman talaga ang naisip ko e. Paano pa ako aabsent nito. Nakakahiya na nga ang pinaggagawa ko e aabsent pa ako.
"Opo. Ayoko pong umabsent dahil lang dito. Di naman to disability e. Aksidente lang." sabi ko naman ng mahinahon.
"Okay. I understand and I agree. Anyway, I have called your school and have asked their permission to let Bon go in with you." sabi pa nito na nakangiti.
"PO? Bakit naman po? Di ba kakahiya kay Kuya Bon na magmumukha siyang Yaya ko?" sabi ko.
"Okay lang sakin kung okay sa iyo." tanong sa akin ni Kuya Bon.
"Okay lang po." sabi ko.
"Well, it's settled. After you eat your breakfast, ihahatid ka na ni Bon sa school niyo okay?" sabi ni Mama Tony saka tumayo.
Tumango lang po ako.
Pagkatapos kong kumain ay tumayo na si Kuya Bon at iginulong ang wheelchair ko papunta sa kuwarto. Kaagad niyang ini-lock ang pinto.
Lumapit siya sa akin at hinubad na ang mga damit ko. Gusto kong mahiya pero wala akong ganang mahiya. Hinayaan ko lang siya na hubaran ako.
Pagkatapos noon ay binuhat niya ako papunta sa banyo. Pinaupo ako sa inodoro at lumabas siya. Di ko na nilock ang pinto.
Matagal bago ako natapos magbawas dahil andaming tumatakbo sa utak ko. Si Jan, si Jan, si Jan, si Jan, si Jan.
Nang marinig ni Kuya Bon ang pagflush ng bowl ay kumatok ito,
"Tapos ka na?" tanong nito.
"Opo." mahina kong sagot.
"Sige papasok na ako huh?" sabi nito.
Nakita ko agad na wala na itong damit kahit brief. Kahit na nakatunghay sa akin ang ari niya ay walang reaksiyon sa akin.
Agad na binuhat ako palapag sa bathtub. HInayaan ko lang siyang sabunin ako. Di ko maintindihan ang mga sinasabi niya kasi masyadong malalim ang iniisip ko.
Di ko namalayan na kinakapa na niya ang ari ko. Doon na ako tumingin kay Kuya Bon.
"Kuya?" tanong ko.
Natawa siya.
"Anlalim kasi ng iniisip mo e. Baka sakaling mamansin ka na." sabi nito.
Ngumiti ako sa kanya.
":Sensya na po huh? Wala lang ako sa mood." sabi ko.
"Ah... e eto?" sabi nito sabay piga ng ari ko.
Tinalsikan ko siya ng tubig.
"Kuya naman e." sabi ko.
Natawa siya.
Agad niyang tinaas-baba ang ari ko.
Imbes na pipigilan ko siya ay hinayaan ko siya. Pakiramdam ko kahit ilang beses niya pa gawin iyon ay hindi ako tatayuan dahil nasa isip ko si Jan.
"O ano? Ngawit ka na no?" sabi ko nang huminto siya.
"Oo e. Hahaha. Malalim nga problema mong bata ka." sabi nito.
Tumango ako.
"Sige na nga tapusin na natin ito para pumasok ka na sa school mo." sabi nito.
Agad akong binalot ng bathrobe at inihiga sa kama at pinatuyo. Tinulungan din akong magbihis ng damit ko.
Pagkatapos noon ay lumabas ito ng kuwarto at bumalik pagkatapos ng 20 minuto. Naka-formal na damit ito. Di yong normal niya na t-shirt lang.
Ngumiti ako dahil gumuwapo siya lalo.
Agad ay isinakay niya ako sa kotse, ibang kotse ngayon para may lalagyan ang wheelchair.
Pagdating ko sa school ay pinapasok kami ng gate. Sinabi lang ni Kuya Bon ang pangalan ni Mama Tony at ng principal namin na tinawagan niya ay pinayagan na ang kotse sa loob. Agad ding binigyan ng visitor's ID si Kuya Bon.
Pagdating ko sa kuwarto na naka-wheelchair ay mabilis na kumaripas ang mga kaklase ko at teacher ko para tanungin ako.
Mga 20 minutes ng klase namin ang nasayang dahil sa pakikipag-usap nila sa akin. Pati teacher ko ay halatang concerned.
Pero kitang-kita ko na may isang taong di ko masyadong namalayan dati pa palang umaaligid sa akin na iba ang tingin sa akin.
--------------------------------------------------
Reminder:
!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.
Don't forget to follow.'
For suggestions or comments, please feel free to message me at 09175863989. Thank you.
sobra ang kwalan mo ng mood ah.. @ malala ang JAN-sickness.
ReplyDeletetnx s new post. =)
Thanks tlaga kasi may update nman,, anu tlaga ang problem.More update please...
ReplyDelete