Nagising ako sa mahinang tapik ng Mama ko sa balikat ko.
"Huh? Nasaan?" medyo gulong-gulo pa ang utak ko.
Nang tumingin ako sa labas ng bintana ng kotse, nakita ko ang magarbo at malaking bahay ng Lola ko, tita ng Papa ko. Saka ko lang naisip na hindi pala panaginip ang lahat. Totoo pala ito. Totoo palang nilayo ako ng mga magulang ko kay Jan. Tumulo ang luha ko sa isiping iyon. Nakita iyon ng Mama ko at pinahid iyon.
"Alam ko malungkot ka sa biglaang pag-alis natin. Wag ka mag-alala, pagkabalik natin sa Iloilo ay agad kitang ihahatid sa bahay nila." Medyo may lungkot sa boses niya. "Pero sana habang tayo ang magkasama dito e hayaan mo rin kaming maging magulang mo."
Pilit na ngumiti si Mama. Alam kong masama ang loob niya sa sinabi niyang iyon. Parang naguilty tuloy ako. Tama nga naman siya. Siya ang Mama ko at dapat na mas gustuhin ko na kasama siya kesa sa kaibigan ko at magulang nito. Kahit na matagal silang naging busy at nawalan ng time sa akin, kailangan ko rin silang bigyan ng panahon na ipadama sa akin na anak nila ako.
"Pero bakit po di kasama si Kuya Nonoy?" tanong ko sa kanila. Matagal na ring di ko nakikita ang kapatid ko.
Nagkatinginan sina Mama at Papa. Matagal bago sumagot" si Papa.
"Ayaw kasing ipasama sa amin ni Lola mo si Kuya mo e. Nagmamaktol ang matanda." paliwanag ni Papa.
Si Kuya ko ay matagal nang kina Lola. Pinsan ng Mama ni Papa ang tinatawag kong Lola. Simula ng Grade 3 ako ay dun na pinatira ni Lola ang Kuya ko sa kanila. Kasama ang mga anak nito. Lahat ng mga anak ni Lola ay mga tapos na sa college kaya si Kuya ko naman ang pinag-aral ko. Alam kong ginawa nina Mama at Papa na dun sa Lola ko patirahin si Kuya para mas mapag-aral nila ng mabuti ito. Mas maykaya kasi ang mga ito kesa sa amin.
Nalungkot uli ako kasi akala ko andito na si Kuya. Akala ko makikita ko siya pagkatapos ng mahabang panahon.
Agad na binuhat ni Papa ang mga bagahe ko. Tinawanan ni Mama si Papa dahil hirap itong dalhin ang mga gamit ko.
"Andami mo naman yatang dinala." reklamo ni Papa na nakangiti naman.
"Sensya na po, Pa. Nagmadali kasi tayo e. Kaya di ko alam kung ano dadalhin at iiwan kaya dinala ko halos kalahati ng aparador namin." pinilit kong ngumiti kahit naalala ko na naman ang kuwarto namin ni Jan.
"Ano? Kalahati lang ng aparador mo ito? Baka pag dinala mo ang buong aparador mo ay di na makatakbo ang kotse natin." biro ni Papa.
Tawanan lang kami ni Mama. Kahit papano ay naging magaan ang loob ko dahil parang isang pamilya uli kami.
Agad na pumasok kami sa gate ng bahay. Maganda ang garden sa harap. Halatang maykaya talaga ang Tita ni Papa. Pagkapasok namin ay sinalubong kami ng dalawang katulong. Kinuha ang mga bagahe namin pero ang iba ay hindi binigay ni Papa kasi mabigat talaga ang ibang bag.
Sinalubong agad kami ng mga kamag-anakan namin. Wala sa loob ko ang makilala sila dahil iyon ang weakness ko. Kapag pinakilala ng sabay-sabay ang mga tao, wala akong maalala ni isa. May tatlong batang lalaki na pinakilala sa akin pero di ko tinandaan ang pangalan dahil alam ko mawawala din ito. Dapat kasi isa-isa lang.
Ngumiti lang ako ng kinamayan ako ng mga ito. Lahat sila ay mas matangkad at mas malaki sa akin. Siguro mga nasa eda d 14 hanggang 17 na silang tatlo pero ang pinakamalaki sa kanila ay kakaiba ang tingin sa akin. Taas-baba, ilang beses niya akong tiningnan. Ewan ko kung bakit. Nang mahuli ko siyang nakatingin sa akin ng ganun ay tumigil siya at ngumiti na lang. Pero sinimangutan ko siya. Mahangin e.
Hinila na ako ni Mama papunta sa second floor ng bahay kung saan andun ang mga kuwarto. Nakasunod pa rin yung ibang kamag-anak namin pati ang tatlong bata. Tumigil kami sa isang kuwarto na magulo na at halatang may mga umukupa na.
"Gel, dito ka sa kuwartong ito matutulog ha? Kasama mo diyan ang mga pinsan mo." sabi sa akin ni Papa.
Pumasok ako sa kuwarto. Magulo. Halatang mga bata ang mga andito. Pumasok din ang tatlong pinsan ko para kunin ang mga gamit nila na nasa isang kama. Dalawa lang ang kama at pinagdikit ito para magkasya saming apat.
"Sensya ka na Gel ha? Magugulo talaga ang tatlong iyan." paumanhin sa akin ng isang lalaking kasingtanda ni Papa. Ang alam ko anak siya ng Tita kong namatay. Pero di ko matandaan ang pangalan niya. Ansama ko talaga. Hahaha
Nahiya naman ang tatlo kaya inayos nila ng konti ang mga gamit nila. Sinara na nina Papa ang pinto at naiwan na ako sa loob kasama ang tatlo kong pinsan.
"Pwede ko ba ulit malaman pangalan niyo? Sensya na ha? Mahina ako sa pangalan e." paumanhin ko.
Lumapit ang pinakamaliit sa kanila pero mas matangkad sa akin.
"Ako nga pala si Glenn. Pinsan ng Papa ko ang Papa mo. Pinsang-buo tayo." saka ngumiti ito. Kahit na siya ang pinakamaliit sa kanila ay siya naman ang pinaka-cute. Di siya gaanong moreno pero halatang palagi itong naglalaro dahil maganda na ang hugis ng mga braso niya.
Ngumiti ako pabalik.
Lumapit ang pangalawa. Medyo matangkad ng konti kesa kay Glenn. Pero guwapo din ito. Mas guwapo kay Glenn. Si Glenn cute lang. Ito guwapo.
"Ako pala si Ivan. Kapatid ng Tatay ko ang Lola mong namatay. Si Tatay ang pinakabunso. Kaya Tito mo ako. Hahaha." pilyo pang tawa nito. Mas lalo tuloy akong nagkagusto sa mukha niya dahil sa ganda ng ngiti nito at sa palabiro nitong personality.
Mas magandang ngiti ang naibigay ko tuloy sa kanya.
"Pero pwede ba wag mo akong tawaging Tito ha? Pinsan na rin para maganda." dugtong pa nito.
Di lumapit ang pangatlo, ang pinakamalaki.
"Hoy, Jorey. Magpakilala ka naman." siko sa kanya ni Ivan nang hindi ito lumapit sa akin.
"Bakit pa? E nagpakilala na tayo kanina. Kung di niya natandaan bahala na siya." parang asik nito. Inis na inis ang mukha niya. Kahit na inis ito ay guwapo pa rin. Parang mas lalo nga siyang gumuwapo sa simangot niya e. Mas lalaki tingnan.
Ngumiti na lang ako. Guwapo din sana ito. Angganda pa naman ng hugis ng braso niya na nakalabas sa sleeveless niya na shirt. Halatang may bulto na ang dibdib. Ito ang pinakamature ang katawan sa kanila.
"Okay, kung ayaw mo magpakilala okay lang. Nalaman ko na naman pangalan mo e. Jorey." parang may halong diin pa ang pangalan niya.
Tumawa sina Ivan at Glenn.
"San nga pala ako hihiga?" biglang tanong ko.
"Kasi, wala nang kama e kaya pinagdikit na lang namin ang kama. Malaki naman e. Kasya tayong apat. Bahala na kung saan ka matutulog. Basta wag mo kami agawan ng higaan ha." biro ni Ivan.
Parang gusto ko tuloy sabihin na sa kanya ako tatabi. Gwapo kasi e.
"Okay lang iyon. Sanay naman akong may katabi e." nalungkot ako bigla. Naalala ko na naman ang kama namin ni Jan.
Nahalata yata ni Jorey na nalungkot ako.
"O, parang iiyak ka diyan. Di ka yata sanay may katabi e." parang inis na namang sabi nito.
"Di ah. Mas gusto ko nga may katabi matulog e. Nalulungkot ako pag walang kasama." pinigilan kong umiyak.
"Siyangapala, Gel. May konting space pa sa aparador ni Kuya Jorey ha. Dun mo ilagay ang gamit mo." si Glenn.
Ngumiti lang ako.
Binuksan ko ang bag ko. Saka ko inayos ang mga gamit ko. Ang ibang damit ko ay di na nagkasya sa aparador kaya di ko na lang tinanggal sa bag. Muntik ko nang makalimutan na nadala ko pala ang picture frame na may picture namin ni Jan. Tiningnan ko muna ito at inilagay sa ilalim ng mga damit ko. Kailangang itago ko ito. Malulungkot ako pag maalala ko ito. Dapat wag ko muna siya isipin habang andito ako para di ko siya masyadong mamiss.
"Grabe naman ang dala mo. May balak ka bang dito tumira." si Kuya Jorey.
"Oo nga, halos bago pa yata lahat ng mga gamit mo a." dagdag pa ni Glenn. Tiningnan pa ang nilabas kong sapatos na regalo pa sa akin ni Jan.
"Anggara ng mga gamit mo. Mayaman ba kayo? Pahingi naman ako ibang damit mo ha?" pagbibiro pa ni Jan.
"Sige ba. May iba pa akong damit diyan na di nagagamit e. Kakabili lang sa akin. Pero di kami mayaman. Regalo lang ng kaibigan ko iyan. Iyon ang mayaman." pinilit kong pasayahin ang boses ko kahit masakit na ungkatin ko na naman sa dibdib at utak ko si Jan.
Kinuha ko ang mga damit na binili sa akin ni Tita Anna nung nakaraang linggo. Medyo malaki naman ito sa akin at marami na rin naman akong mga damit kaya bilang bagong kilalang mga pinsan ay binigay ko na lang sa kanila yung iba.
Tuwang-tuwa naman sina Glenn at Ivan nang tanggapin ang mga damit. Binigay naman ni Ivan kay Jorey ang para sa kanya.
"Ilagay mo dun sa aparador." utos nito kay Ivan.
Ewan ko ba kung bakit mainit ang dugo nitong taong ito sa akin. Porke di ko natandaan pangalan niya kanina ay halos sumabog na ang ilong niya sa galit.
Kawawang Ivan, napagbuntunan ng inis nito. Pero kahit na ganun na ang utos sa kanya ni Jorey ay nakangiti pa rin ito. Mas masarap tuloy maging kaibigan ito kesa kay Jorey.
"Siyangapala, mamaya pupunta kami sa talon. Sama ka ha?" alok ni Ivan.
"Oo nga, sama ka. Tayong apat lang. Habang nagluluto ang mga magulang natin." mabilis ding alok ni Glenn.
"Wag niyo ngang abalahin iyan. Baka di sanay sa probinsiya yan, masira pa ang maputi niyang balat." nakasimangot pa rin si Jorey.
"Pakialam mo ba kung masugatan ako ha? Masyado ka namang concerned. Umayos ka nga. Pag ako napikon sa iyo, habambuhay kitang aawayin. Di ako nagbibiro. Wag kang umasta na dahil ikaw pinakamatanda dito ay kaya mong awayin ang mas bata sa iyo. Supot ka siguro kaya ansama ng ugali mo." Di ko na napigilang ilabas ang inis ko. Ganitong masama ang loob ko sa biglaang pag-iwan sa bestfriend ko e wag siyang pasikat at makakatikim siya. Kahit na malayo pa ang agwat ng edad namin e di ko siya sasantuhin.
Di siya nakasagot sa sinabi ko. Lahat sila nagulat sa bastos ng bunganga ko. Dahil na rin siguro sa galit at inis ko kaya parang natalo ang inis niya. Bigla siyang lumabas ng pinto.
"Gel, bakit ganoon ang sinabi mo? Parang ang bad naman yata." parang nawala ang ngiti sa mukha ni Glenn. Natakot yata sa akin.
"Bagay nga sa kanya yun. Kabago-bago mo dito ay inaaway ka na niya." kampit naman ni Ivan.
Nginitian ko silang dalawa.
"Sensya na kayo ha. Masama lang ang loob ko kasi. Madami lang talaga akong problema." pagpapaumanhin ko.
Kinuha ko ang tuwalya ko at panligo.
"Saan nga pala ang banyo dito?" tanong ko.
"Sa dulo, bandang kanan." turo ni Ivan. Nakangiti pa rin. May balak bang magmodel ng close-up ito?
Lumabas ako ng kuwarto.
Narinig ko pang sabi ni Ivan.
"Ang cute naman ng pinsan nating iyon no?"
Ngumiti lang ako sa narinig ko. Cute dahil ako pinakamaliit at pinakabata sa kanila. Pero alam ko di ako cute. Siguro dahil sa laking probinsiya sila ay nagandahan lang sila sa porma ko na pang-lungsod pero alam ko di ako cute.
Nasa ganoon akong pag-iisip nang buksan ko ang banyo. Nagulat ako dahil di naman nakalock iyon pero may tao pala. Nakaupo sa inodoro. Hawak-hawak ang titi niya sa kaliwang kamay at hawak ang utong niya sa kanan.
Si Kuya Jorey. Nagmamasterbate.
================================================
Reminder:
!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.
No comments:
Post a Comment