My Paolo Series... (Ending... Goodbye Paolo...?)

Last episode for My Paolo Series... Hahaha

Hi Migz, Allen, Andre, Ryan, Intsik, Bryan Paul, and Rio hi sa inyo.
=======================================

Dalawang araw at isang gabi kaming tumigil sa resort.  Doon ay walang tigil din ang aming pagtatalik.  Lahat ng parte ng kuwarto ay ginawan namin ng milagro.  Pati sa likod ng puno ng buko ay ginawa din namin.

Para sa amin ay walang pwedeng magsabi sa amin ng ano ang pwede at hindi namin pwedeng gawin. Pakiramdam namin e kami lang ang tao sa mundo.  Walang makakapigil sa amin para iparamdam sa isa't isa ang pagmamahal namin.



Wala akong pakialam kahit malaspag ako o lumuwag masyado ang puwet ko o mamanhid na ang ari niya... ang importante ay masulit namin ang mga sandaling ito.

-------------

Hapon ng Sabado, umuwi na kami sa bahay.  Pagkapahinga namin ng konti ay umalis din kami para mag-dinner sa Sarabia Hotel.  Kahit na kalaban iyon ng hotel na pinagtatrabahuhan ni Kuya Paolo ay okay lang dahil hindi naman siya nagtatrabaho na dun.

Inenjoy lang namin nina Mama Tony, Tito Leo, at  Kuya Paolo ang bawat sandali.  Kumuha si Mama Tony ng tatlong kuwarto para sa amin.  Gusto sana niya apat, kaso sabi namin ni Kuya Paolo e okay lang sa amin ang magkasama dahil ganun naman talaga kaming dalawa palagi.

Sina Mama Tony at Tito Leo ay pumunta sa bar at uminom.  Kami naman ni Kuya Paolo ay pumunta sa pool at nag-night-swimming.

Siyempre walang humpay ang harutan namin ni Kuya Paolo dahil wala namang ibang tao maliban sa mga waitress na paroon at parito galing sa restaurant ng hotel.

Maya-maya ay hinabol ako ni Kuya Paolo dahil gusto niya akong itapon sa pool.

Tumakbo ako sa gilid ng pool.

Sinigawan ako ng isang waiter.

"Sir... don't run!" sigaw nito.

Bago pa matapos ang sinasabi niya ay nadulas na ako at nahulog sa pool.

Habang pababa ako sa tubig ay nakikita ko pa ang mga ilaw sa bubong hotel.  Napangiti ako.  Kahit alam ko na medyo malalim ang tubig at di ako marunong lumangoy ay meron akong prince charming na liligtas sa akin.

Maya-maya ay nakita ko nang pababa sa tubig ang mukha ni Kuya Paolo.  At unti-unting nahawakan niya ang baywang ko at inangat ako mula sa tubig.  Inilapag ako sa bench sa tabi ng pool.

"Angelo! Angelo! Are you okay?" sabay tapik nito sa pisngi ko.

Tinitigan ko ang mukha niya.  Ngumiti.

"Are you insane?  Ikaw lang ang alam kong nalulunod na nakuha pang ngumiti." inis-ngiti nitong sabi.

Hinawakan ko braso nito.

"Ang macho naman ng hero ko." biro ko dito.

"Ah ganun ha?" sabay kurot nito sa baywang ko.

"Kuya wag!!!" di ko mapigilang sigaw.

Binuhat ako nito.

"Tama na ang laro..." inilapag ako sa tuwalya at binalot noon.  Binuhat ako na parang lumpia sa braso nito.

Kumakawala ako sa pagkakabuhat niya pero pinapalo niya ang puwet ko.

"Wag ka ngang pabigat." utos nito.

"Ibaba mo kasi ako Kuya... nakakahiya o." sabi ko sa kanya.

"Wag ka nang mahiya. Di naman tayo kilala ng mga iyan." tawa nitong sabi.

Maya-maya ay lumapit ang isang tauhan ng hotel sa amin.

"Sir... are you okay?" tanong nito sa amin.

"Yes. We're okay thank you." si Kuya Paolo.

"Kuya, tulungan mo ako, kinikidnap ako." biro ko sa lalaki.

Tumitig lang sa amin ang lalaki.

Ngumiti si Kuya Paolo.

"Kidnap ka diyan. We're staying at room ***." sabi ni Kuya Paolo sa lalaki.

"Okay sir." sabi ng lalaki saka umalis papalayo.

Hanggang sa kuwarto ay binuhat ako nito at inilapag sa bathtub.  Siya na ang naghubad ng trunks ko.  Saka binuksan ang tubig.  Pinuno ang bathtub. Saka pumasok doon at nagsimula na naman kami sa paghahalikan.

------------------

Alas-diyes ng Linggo ay nagcheckout na kami.  Nagdrive kami pauwi sa bahay at nadatnan namin na andun sina Ian at mga kapatid nito.  Alam nila na ngayong araw ang flight ni Kuya Paolo kaya gusto nilang sumabay sa paghatid dito sa airport.  Kahit papaano ay naging close sila noong birthday ko.

Umakyat kami sa kuwarto at tinulungan ko si Kuya Paolo na mag-impake.  Tinulungan ko siyang magtupi ng mga damit niya.  Kasi kung siya lang e ipinasok niya lang lahat iyon ng basta-basta.

Maya-maya ay nakita ko siyang nakatayo sa study table. Nakatingin sa frame na may picture naming dalawa. Kuha noong pumunta kami sa Bacolod.

"Ansaya natin nung araw na ito no?" sabi niya.

Lumapit ako sa kanya.  Niyakap ko siya.

"Wag kang magsalita ng ganyan.  Malay natin kung ano mangyayari in the future.  Pwede ka namang bumalik pa dito e.  Di ba?" sabi ko.  Pinipilit pakalmahin di ang sarili niya kundi ang sarili ko.

Tumango siya.

"Puwede ko bang dalhin 'to?" tanong niya na hawak ang frame.

"Sige po. Tutal nasa camera naman natin yan e."

Ngumiti siya.

"I will miss you Baby." sabay halik nito sa labi ko at niyakap ako.

"I will miss you din no. Kala mo naman ikaw lang ang makakamiss. Kaming lahat mamimiss ka namin."

Niyakap ako ng matagal.

Kumawala ako pagkatapos ng ilang minutong pagkayakap sa kanya.

"Pao... di pa tayo tapos magligpit.  Andami mong gamit e." sabi ko sa kanya.

"Iiwan ko na lang ang ibang mga damit ko.  Lahat ng mga damit ko na binili dito, iyon ang dadalhin ko.  Ang mga damit ko na dinala galing Germany at binili ang iba sa States, sayo na. Para kasama mo ako palagi. Para kapag sinuot mo yan kapag kasya na sa'yo, maalala mo na babalikan kita." tumulo ang luha nito.

Tumango ako.

"Opo. Basta ako alam ko babalik ka. Babalik ka sa akin Pao." umiyak na naman ako.

Pinahid niya ang luha ko ng kamay niya.

"Di ba wala nang iyakan? Tahan na Baby. Baka kung ano pa mangyari sa iyo yan sa kakaiyak mo." paalala nito.

Tumango uli ako.

Konti lang ang nadala nitong gamit at damit. Puro halos mga binili naming dalawa.

Pagkatapos naming mag-impake ay humiga kami sa kama. Hinubaran niya ako at naghalikan kami. Sa isa pang pagkakataon ay pinasok niya ako.  Di niya minadali.  Nilubos-lubos niya ang bawat minutong paghagod ng ari niya sa loob ng puwet ko.  Bawat galaw niya sa loob ko ay dinamdam ko.  Bawat haplos ng kamay niya sa katawan ko at halik ng mga labi niya ay pinilit kong itatak sa isip ko.  Masakit man tanggapin pero nararamdaman kong di na mauulit iyon.

---------------------

Pagdating sa airport ay kumuha ng trolley si Kuya Bon.  Inilapag ang mga bag ni Kuya Paolo at Tito Leo.

Nagyakapan kaming lahat.  Huli ay ako ang niyakap ka.

"Angelo..." simula nito.

Bago pa siya makapagsalita ay tumulo na ang luha ko. Hinila niya ako palayo kina Mama Tony at hinawakan ang dalawang pisngi ko.

"Angelo... listen to me." pabulong nitong sabi. "Wag mo akong kakalimutan ha?"

Umiling ako.

"Di po kita kakalimutan. Di kita makakalimutan." umiiyak kong sabi.

"Babalik ako. Babalikan kita.  Hintayin mo ako." utos nito.

Tumango ako.

"Opo. Opo." sagot ko naman.

"Habang wala ako, alagaan mo si Mama Tony ha? Wag mo siyang iiwan. Gusto ko lumaki kang malusog at matalino, masayahin... pogi alam ko na iyon. Basta kahit ano pang mangyari... hintayin mo ako.  Sigurado akong babalikan kita." habilin nito.

Tumango lang ako. DI ako makasagot.

Niyakap ako.

"You mean so much to me. ALagaan mo sarili mo habang wala ako. Babalikan kita." sabi nito.

"Mamimiss po kita Kuya." sabi ko uli.

"I know. Mamimiss din kita Baby ko." sagot naman nito.

Maya-maya ay lumapit na si Tito Leo.

"Pao... let's go. Tinatawag na ang flight natin. Tara na." sabay hawak ni Tito Leo sa balikat ni Kuya Paolo.

Binitawan ako ni Kuya Paolo.  Kinuha na ang trolley at iginulong papalayo.  Palingon-lingon siya sa amin.  Umiiyak na rin ito.

Iyak nang iyak si Mama Tony. Niyakap niya ako.

MAya-maya ay narinig kong nagsalita si Kuya Bon.

"Si Paolo." sabi nito.

Tiningnan namin si Kuya Paolo na tumatakbo pabalik.  Niyakap si Mama Tony.

"Ma, ingatan mo si Angelo." habilin nito.

"I will apo.  I will." sabi naman ni Mama Tony.

Humalagpos maya-maya si Kuya Paolo sa yakap ni Mama Tony.

Niyakap ako.

"You take care." sabi nito sa akin.

"Opo."

Maya-maya ay humulagpos din siya sa akin.

Naglakad na ito papalayo.

"Kuya!!!" sigaw ko kay Kuya Paolo.

Lumingon ito.

"Babalik ka ha?" sigaw ko sa kanya.

"Babalik ako!" sigaw nito.

At tuluyan na itong pumasok sa pinto papasok sa waiting area nila.

Niyakap ako ni Mama TOny.

Humagulgol ako.

"Shhh... Tahan na... babalik siya... wag kang mag-alala." sabi nito sa akin.

"Opo." sagot ko na lang.

Mga isang oras pa kami naghintay sa labas ng airport.  Maya-maya ay nakita na naming palipad ang eroplano na sinakyan nina Kuya Paolo.

Bumuhos nang bumuhos ang luha ko.

"Kuya!!!" sigaw ko dito sabay takbo papunta sa glass window.

"Kuya!!!" sigaw ko pa bago ako tuluyang nahimatay.

---------------------

Don't miss my next Series ... T_T
Siguro bukas... kapag di na masakit ang dibdib ko at di na ako umiiyak. Pakshet naman! Hahaha... Sorry. Masama lang sa loob ko.

-----------------------------------

Reminder:

!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.

Don't forget to follow. DONT FORGET TO DONATE... Hehe

Please message me for your comments at 09167719273.  Thank you.