Copyright

myfreecopyright.com registered & protected

Tuesday, July 17, 2012

My Sophomore Series... (Chapter 11... Back in Jan's Arms)



How are you guys? Sorry for posting quite too late.

Hi Keith... sorry about last time.

Andre, EJ, Bryan Paul, I<3JAN, Joo, Rio, JC, Jhayc... ito na po.

=======================================

"Angelo?" Si Tita Anna.

Lumapit si Tito Edward.

"Dad... stop. You can't stop us." si Jan, tumayo sa harap ng daddy niya.



HInawakan ni Tito Edward si Jan sa balikat.

"Don't worry Jan, I wanted to meet him again." seryosong mukha nito na ngumiti.

TUmabi si Jan.

Lumapit si Tito Edward sa akin.

Kinabahan ako.  Halos mabuwal ako sa kinatatayuan ko. Gusto kong umatras habang papalapit si Tito Edward.  Kahit di ko alam kung paano siya magalit o kung ano ang totoong reaksiyon niya nung nalaman niya na  kami nung anak niya.

INiangat niya ang kamay niya.

Hinihintay ko na masuntok niya ako.

Dumampi ang kamay niya sa balikat ko.  INiangat din ang isa pang kamay niya at inilapat sa balikat ko.  Hinila ako papalapit sa kanya at niyakap ako.

"Angelo... welcome back..." sabi nito habang hinihimas ang likod ko.

"TIto. Sorry..." sabi ko sa kanya.

"Shhh..." biglang sabi ni Tita Ann.

Lumapit ito.

"Angelo..." pagpapatuloy nito. "We've been waiting for such a long time for this."

Bumitiw si Tito Edward at yumakap din si Tita Anna.

"We've been bad. We are the reason that this happened to Jan.  If you already know what we're talking about.  If we could have just been patient and understanding parents, this couldn't have happened." pagpapatuloy nito.

"Tita..." di ko alam kung ano isasagot sa kanila

"Shhh... let's just stop this and get inside. We have a lot to talk about." si Tito Edward.

Bumitiw si Tita Anna at inakay ako papasok ng bahay.  Kinuha ni Tito Edward ang mga bag ko sa kotse.  Nagpaalam na rin si Kuya Bon.

Ngumiti lang ako sa kanya at kumaway.

Tiningnan ko ang kotse habang papalayo.

Pumasok na kami sa bahay nina Jan. Dire-diretsong dinala ni Tito Edward ang mga bag ko sa kwarto ni Jan. SUmunod naman kami ni Jan sa sala kasama si Tita Anna.

Tahimik lang akong nakaupo sa tabi ni Jan.  Nanginginig ako.  Di ko alam kung ano ang sunod na mga mangyayari.

"So how have you been?" agad na tanong ni Tita Anna.

"OKay naman po." tipid na sagot ko.

"So you're in second year na this school year?" nakangiting tanong nito.

"Yes po."

"Which school?"

"Sa may "Sky" High po." sabi ko (di totoong name ng school, hahaha)

"Ah, bakit doon? You settled for a public school?" tanong nito na gulat.

"Yes po, it was a mess after we last met, a lot of things happened and I had to support myself until Mama Tony helped me." sabi ko.

Tahimik sila, kumunot ang noo.

"Ah... Ninang po ni Mama. She took care of me.  My parents had the same reaction when they found out about... you know what." sabi ko.

Lumapit si Tita Anna at inakbayan ako.

"I'm sorry to hear that." sabi nito.

"NOt as sorry as I am. I ruined everything, I ruined Jan's life, your life, my family's life. I should have been better not born." di ko inaasahang masabi ko yun.

"Shhh... don't say that. We have a part on what happened.  Dapat kaming mga magulang niyo ang unang umintindi sa inyo pero naunahan kami ng impulse. If we had been understanding parents, things should have been better for all of us." pag-aalo nito sabay himas sa likod ko.

"I'm sorry Tita..." di ko napigilan na yumakap kay Tita Anna.  NIyakap din ako nito.

"Shhh... we're sorry too... don't be hard on yourself." pagpapatahan nito sa akin.

"Sorry po talaga.  Di ko naman po sinadyang magmahalan kami ni Jan.  Sorry po na sa kabila ng mga kabutihan niyo sa akin e ito pa ang ginanti ko." umiiyak kong paghingi ng patawad.  Matagal ko nang gustong sabihin iyon sa kanila.

"We know naman na hindi niyo ito sinadya.  It just happened.  Love just happened.  We should have been understanding.  Ang importante andito ka ngayon.  The thought na tinanggap mo pa rin si Jan sa buhay mo despite his misfortune proves kung gaano mo kamahal ang anak ko.  That I cannot overlook."

BUmitaw na ako sa pagkakayakap kay Tita Anna.

Nakita kong bumalik na sa sala si Tito Edward.

"Di ba you promised na wala nang iyakang mangyayari sa bahay na ito?" sabay akbay ni Tito Edward kay Tita Anna.

"Yup.  Sorry, I forgot." ngumiti ito.

"We should be celebrating, andito na uli si Angelo.  We can't forget the past because we have to always remember our mistakes, what's important is we should move on now and live a better life." sabay ngiti nito sa akin.

Tumango lang ako.

"We know you're tired through all this, matulog ka na muna and we will discuss everythign tomorrow." sabi ni Tita Anna.

"Sige po."

Tumayo na ako at magkasabay na umakyat ni Jan sa hagdan.

"Jan... Gel..." tawag ni Tito Edward.

Lumingon kami.

"One simple rule..." sabi nito. "... no monkey business in my house, okay?"

Tumango ako.

"Dad..." si Jan.

"What? I just want you both to be safe.  Alam mo ang condition mo." paalala ni Tito Edward.

"Dad, I know.  You think I will let Angelo have what I have as well?" matigas na sagot ni Jan.

Tumango si Tito Edward.

"Good to hear." sabi nito.

"Sige po." paalam uli namin bago umakyat.

Pumasok kami sa kwarto ni Jan.  Kwarto namin ni Jan dati.  Feeling ko ilang dekada akong nawala sa kwartong ito.  Punong-puno ng memories ang kwartong ito.  Dito kami naging close, nagkaligawan, nagmahalan... puro masasayang alaala lang ang andito sa kwartong ito.

Inakbayan ako ni Jan.

"Nothing's changed, di ba?" bulong nito sabay yakap.

"Yup. JUst how I remembered it." sagot ko at hinawakan ang braso niya.

"Gel.. thank you for staying with me."

"Ano ka ba? Mahal kita, kahit kelan di nawala yun."

"Thank you." sabay halik nito sa batok ko.

"Jan... remember what Tito Edward said." paalala ko.

"I know... pero di ko mapigilan e."

"Pero di pwede. Alam mo naman di ba?" paalala ko ulit.

"Sorry..." tumigil ito sa paghalik sa batok ko. "Gusto mo jakulin na lang kita?"

"Jan naman..."

"No... I'm serious.  Di naman masama yun e. Di kasama sa bawal yun."

"Pero paano ka?" sabi ko.

"Don't worry about me.  Importante sa akin na kahit anong way e maramdaman mo na mahal kita."

"Jan, kahit walang sex, alam kong mahal mo ako."

"Gel... I'm such a fool for leaving you."

"Hahaha... Andito na ulit ako e."

"Yup, but it's not the same now."

"It's still the same... I love you... You love me... We love each other... minus the sex."

Tumawa siya.

"Sige... higa na tayo... marami pa tayong pag-uusapan." akay nito.

Masaya kaming naghubad hanggang sa brief na lang natira at humiga kami sa kama.

Gaya ng dati humiga ako sa braso nito... yun nga lang mas malaki at mas matigas na ito ngayon.

"I love you." sabi ko.

"I love you too Gel ko." sagot nito.

Doon ay naghalikan na kami.

Bumitaw ako.

"Di ba bawal ang kiss?" tanong ko.

"Nope. Basta wala ka lang sugat sa bibig o gilagid o dila, then we're fine." sabi nito.

"Wag mo akong kagatin ha?" sabi ko.

Tumawa uli siya.

"No hurting... just tender loving care." paglalambing nito at nagyakapan kami.

-----------------------------------

Reminder:

!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.

Don't forget to follow. DONT FORGET TO DONATE... Hehe

Please message me for your comments at 09167719273.  Thank you.

6 comments:

  1. oh... tender loving care...
    but it will not last... =(
    ..hanggan kelan kaya yung TLC?

    ReplyDelete
  2. naiiyak ako when i read the chapter 1 of sophomore series.

    ReplyDelete
  3. next chap n kuya??hehe

    halatang excited...ayt ^_^

    ReplyDelete
  4. I still miss kuya Paolo huhuhu

    ReplyDelete