My Paolo Series (Chapter 5... Non-stop)

Kuya Paolo's look-alike.

Welcome to my blog, Rio and Ryofil Bello. Hope you stay and follow more.
====================================

Matagal na akong nakaupo sa ilalim ng puno ng niyog nang nilapitan ako ni KUya Paolo at inakbayan.

"Baby, tama na ang iyak." alo nito.

Sige lang ako sa pag-iyak.



Masakit pa rin sa akin ang nangyari sa amin ni Jan. Almost isang taon na pero masakita talaga lalo na kapag bestfriend at halos magkapatid na ang turingan namin sa isa't isa at dahil lang sa isang kaguluhan.

Pero ang pinakamasakit sa akin ay kung kelan malapit na akong makamove-on (almost) o maging masaya sa piling ng isang tao e saka na naman siya papasok sa eksena.

Kung kelan gusto ko nang maggive-way kay Kuya Paolo e saka na naman papasok ang multo ng masakit na kahapon.  Hindi lang basta-basta ang eksena niya. May nangyari pa sa kanila ni Kuya Paolo.  Paano ko tatanggapin ngayon si Kuya Paolo sa puso ko kung dati e naging parte ng puso niya si Jan, ganun din sa akin.  Kapag naging kami ni Kuya Paolo, para na rin naming binuo si Jan sa puso namin.

Paranoid na sa paranoid pero naisip ko talaga na marahil ay nagustuhan ako ni Kuya Paolo dahil bahagi ng puso ko ay kay Jan. At kaya ko nagustuhan si Kuya Paolo dahil may parte din ni Jan sa puso niya.

Mas lalo akong naguluhan.

"Baby, past is past nga di ba? If I learned to let Jan go, then you could. Even if you couldn't, I will wait.  I'm not forcing you to let him fully go. All I'm asking is for you to let me enter your heart.  Kahit mag-share pa kami ni Jan sa puso mo, I don't care. I just wanna be with you and love you." paliwanag naman nito.

Humilig ako sa balikat niya.  Gusto ko lang may masandalan.

Pumikit ako at pinakinggan ang mga alon sa dagat.  Payapa ito.  Kahit na malakas ang pagragasa ng mga alon sa dalampasigan e payapa ang ritmo ng bawat paghampas nito.

Di ko namalayan na nakaidlip na pala ako sa kakaisip noon

Nagising ako nang humigpit ang yakap ni Kuya Paolo sa akin.  Bumalik na ang pag-iisip ko sa kasalukuyan.  Nasa bahay kami ni Mama Tony, magkayakap kaming nakahiga ni Kuya Paolo sa kuwarto namin.

Tuluyan ko nga bang kakalimutan si Jan? Di ba ang sabi ni Kuya Paolo e di pa rin ako kinalimutan ni Jan? UMaasa pa rin ba akong babalikan ako ni Jan? Dapat ba akong umasa sa pagbabalik ni Jan o dapat ko na bang buksan ang puso ko sa nagmamahal ngayon si Kuya Paolo.

Kinabukasan ay ginising ako ng halik ni Kuya Paolo.  Sinalubong ko rin iyon ng mahigpit na yakap at halik din.  Humilig lang ako sa dibdib niya bago niya sinabing bumangon na kami para mag-almusal.

Pumunta ako ng banyo para maghilamos at magsipilyo.  Sumabay na rin si Kuya paolo pababa.  Inakbayan niya ako pero sabi ko baka mahalata kami.

Bumitaw siya at ngumiti.

Nang makaupo na kaming lahat ay nagsimula na kaming kumain.  Siyempre nagsimula sa dasal ni Mama Tony.

Habang kumakain ay kinukumusta ni Mama Tony ang naging lakad namin Kuya Paolo.  Nagulat pa ito nang umabot kami ng ganun kalayo.

"Umabot kayo ng Tigbauan para lang mag-swimming?" natatawang gulat nito.

"Opo. Namimiss ko kasi ang dagat dito sa atin e. Di katulad sa amin, masyadong matao. Wala nang space. Tsaka mas maganda ang mga view dito sa atin e." kuwento ni Kuya Paolo.

"Kung sabagay.  Nung ako din naman ang nasa ibang bansa e sabik na sabik akong makauwi paminsa-minsan para lang din mamasyal." pagsang-ayon ni Mama Tony.

"Siyangapala Ma, may bukas pa bang position sa construction firm ni Tito Boy?" tanong ni Kuya Paolo kay Mama Tony.

"Di ko lang alam, pero itatanong ko mamaya. Bakit mo naman naitanong bigla?" si Mama Tony.

"Hmmm... gusto ko kasing dito na ako maglagi at magtrabaho e. Para naman bagong ambience." lumingon pa si Kuya Paolo sa huling sinabi nito.

Napalakpak si Mama Tony. Tumayo ito at niyakap si Kuya Paolo.

"Naku... naku... mabuti naman at maglalagi ka dito apo ko.  Naku, alam na ba ng Mama mo yan?" tanong ni Mama Tony pagkabalik sa kinauupuan.

"Siyempre di pa po.  Kaya ko nga po tinatanong muna sa inyo kung may bakante pang posisyon e para masiguro ko bago ako tumawag sa kanya.  Para sure ako na may pagtatrabahuhan na ako." paliwanag ni Kuya Paolo.

"Naku, hindi makakahindi sa akin yang Tito Boy mo.  Tatawagan ko agad yan mamaya.  Wag na wag siyang makahindi sa akin kung hindi isusumbong ko siya sa Lola Linette niyo." biro pa ni Mama Tony.

"Salamat La." si Kuya Paolo pa rin.

"I really wonder why your sudden change of mind.  Dati naman lalo na nung bata ka, atat na atat ka palaging umuwi sa inyo.  Hinihila mo sina Mommy mo, but now you're staying." nakangiting sabi ni Mama Tony.

"Well, Our trip ni Angelo yesterday made me like Iloilo more.  I like the simplicity of the life compared in Europe.  How industrialize yet conservative the people are. Basta..."

"Naku, Angelo, whatever you did to my grandson, just keep on doing that." nakangiting sabi sa akin ni Mama TOny.

Napatitig si Feljan sa akin, tinitigan naman siya ni Rey, tumitig din sa akin si Kuya Paolo at Kuya Bon.  Napangiti ako.  Di ako napangiti dahil sa natuwa ako sa sinabi ni Mama Tony.  Natawa ako sa mga reaksiyon ng apat na lalaki (?).  Para bang isa ang nasa isip naming lima.  Kung ano man daw ang ginawa namin ni Kuya Paolo, ituloy ko lang.  Sina-suggest ba niya na araw-araw akong magpapasok sa apo niya? Na araw-araw kaming magroromansahan at hadaan?

Napatango lang ako pero di mawala-wala ang ngiti.  Ngumiti si Kuya Paolo. Palihim na kinurot ako sa baywang.  Napangiti din si Feljan.

Pagkatapos naming kumain ay naglakad-lakad kami ni Kuya Paolo sa garden.  Umupo kami sa swing na bakal.  Pabilog ang paligid ng swing na yun. May dalawang maiiksing bench na magkaharp at may mesa pa sa gitna.  Kapag dinuduyan ay buong dalawang bench at ang mesa ang magkadikit na gumagalaw.

"Paolo... seryoso ka na ba na dito ka na titira?" bungad ko. Wala nang kuya pag kaming dalawa lang.

"Why so cynical? Aren't you happy na magkakasama tayo Baby?" sabay kindat nito.

"Masaya ako.  Sobra.  Pero baka naman nabibigla ka lang."

"Bakit ba napaka-negative mo.  Dapat nga maging masaya ka dahil palagi mo na akong makakasama dito." asik nito.

"Sorry."

Hinawakan niya ako sa kamay.

"Angelo, I told you give me a chance.  I will prove to you how much I love you."

Tumango ako.

"Paolo... I love you... I'm happy." sabi ko sa kanya kahit atubili pa rin ako.

Hinawakan niya ang magkabila kong kamay. Ngumiti.

Mga bandang alas-onse ay nagpaalam kami kay Mama Tony na mamamasyal lang ulit kami.

Pumunta kami ng Allegro Cinema sa may Iznart Street sa downtown.  Noong panahong iyon, iyon na ang pinakabago at pinakamagandang sinehan.  Pero sarado na ito ngayon.  Pumunta kami doon at nanuod ng Horror Movie na The Faculty na pinagbibidahan ng crush kong si Elijah Wood.

Habang nasa sinehan siyempre di pwedeng di kami maghahalikan o  himasan.

Pagkalabas namin ay kumain kami sa may Shakey's sa SM Delgado. Nang matapos ay nagdrive na naman kami papunta sa resort na pinuntahan namin kahapon.  Nagcheck-in at ulit ay nagpasarap sa isa't isa hanggang sa makatulog.

Mga bandang alas-otso na kami nagising. Kaagad na tumawag si Kuya Paolo sa bahay at ipinaalam kay Mama Tony na may pupuntahan siyang mga kaibigan niya dati at dun na matutulog.

Siyempre sa buong magdamag na iyon ay wala kaming ginawa kundi ang isubo ko ang ari niya at magpatira sa kanya.  Mga alas-onse ng gabi ay pumunta kami ng dagat at naligo nang hubo't hubad.  Walang katao-tao sa resort na iyon kundi ang mga attendant at ang mga tao sa isang saradong function area na palagay namin ay mga miyembro ng simbahan.

Sinubukan din ni Kuya Paolo na ipasok ang ari niya habang nasa dagat kami kasi masyadong maalat ang tubig kaya nawawala ang dulas.  Masakit sa puwet ko ang pagkiskis ng ari niya na may tubig-alat kaya umuwi kami at doon namin tinapos.

Ilang beses ding nagpalabas si Kuya Paolo sa loob ko. Siyempre di na ako nagreklamo dahil patay na patay din naman ako sa gwapong mukha nito at masarap na katawan nito lalong lalo na ang makinis at malinis niyang dibdib.

Mga alas-nuwebe ng umaga ay umuwi na kami ng bahay at di na nagtaka si Mama Tony nang pareho kaming bagsak sa kama pagkarating namin.  Di na rin kami ginising para mananghalian.

Sa mga sumunod na araw hanggang sa bisperas ng Bagong Taon ay nasa bahay lang kami ni Kuya Paolo.  Kapag nakaktiyempong walang tao ay ginagawa namin ang gawain namin bilang mag-asawa.  Mas exciting dahil kapag naririnig namin ang busina ng sasakyan, binibilisan ni Kuya Paolo ang pagpapalabas ng tamod niya.

(Sunod, Bisperas ng Bagong Taon, putukan na!)

-----------------------------------

Reminder:

!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.

Don't forget to follow.

***Whether you believe that this story is true or not is no longer my concern because whatever your mind thinks or opinions you have, you are entitled for that and I cannot force you otherwise. If you think this story is not true, then read it as a fiction.

Please message me for your comments at 09167719273.  Thank you.