My Seminary Series (Part 29, Closure for Everything)

I'm really sorry if I wasn't able to post this week. Right now I am in Bacolod and I am posting in one of the internet cafes here. I hope you will not get tired of waiting for me to post. Thank you all mwah.

===================================================

Sa lahat ng nangyayari sa akin sa bandang ito ng buhay ko, di ko na alam kung ano ang gagawin ko. Lahat na lang ng mahal ko sa buhay ay nawawala na sa akin. I may be smart but not smart enough para maintindihan ng maayos ang buhay ko.

Kaya ako pumunta kay Kuya Dan, my mentor and guide.

Tanghali ng Sabado nang kumatok ako sa pinto ng kuwarto niya.

Agad kong narinig na may naglalakad papunta sa pinto at bumukas iyon. Si Kuya Dan. Sabay ngiti sa akin.

"Gusto mo na ba ng makakausap?" agad na bungad nito sa akin.

Tumango lang ako. Nagulat ako nang biglang ang katawan ko ay yumakap sa kanya. Doon ay agad na akong humagulgol habang nakayakap sa dibdib niya. INalo niya ang ulo ko at hinila ako papasok ng kuwarto saka niya sinara ang pinto.

Dahan-dahan ay iniupo niya ako sa gilid ng kama niya. Hinawakan niya ang balikat ko at iniangat ang ulo ko. TIningnan ako ng mabuti sa mata at ngumiti uli.

"Sige lang. Sabihin mo na sa kuya mo." utos naman niya.

Pinunasan ko muna ang mata ko ng mga luhang dumaloy doon. Saka ako nagsimulang magkuwento. Sinabi ko sa kanya lahat ng nagpapabagabag sa utak ko.

Mataman siyang nakinig sa mga sinasabi ko. Tumango-tango lang siya, iiling-iling paminsan-minsan, ngingiti at magmumukhang makungkot din. Nakikita kong pinapakinggan niya talaga ang bawat salitang nagmumula sa bibig ko.

Pagkatapos kong magkuwento ay bumuntung-hininga muna siya at nag-isip sandali bago nagsalita.

"Gel, I will be honest with you." panimula pa niya.

"Sige po." pagsasang-ayon ko sa kanya.

"Okay. Siguro naman alam mo na I am here as your mentor and counsellor di ba?" sabi pa nito.

Tumango na lang ako.

"THerefore, I am here to give you advice and counselling sa kung ano ang tamang gagawin. Pero di ako pwedeng magbigay sa iyo ng advice na kukunsintihin ko ang pagiging bading mo. I understand that you are gay dahil ako din ganoon. Kaso what you should know is how to control it. Di porke masaya dahil may nagmamahal o minamahal ka ay okay na. You have to think of the consequences, you see?" paliwanag pa nito.

Di muna ako sumagot. Hinayaan ko siyang magsalita.

"Una, alam naman natin na sa mata ng Diyos at mata ng tao ay mali ang maging bading. Pero kung ganito man tayo pinanganak, di natin pwedeng ipagkaila o magkunwari na hindi tayo ganoon. Pero hindi ko sinasabing hayaan mong pangunahan ka ng emosyon at pag-iisip mo na dulot ng pagiging bading natin. We are very prone to temptation. Dahil ang lalaki at babae ay di madali dahil nabubuntis ang babae sa huli. Pero tayong mga bading, kaya nating gawin ang gusto natin at magpakasasa sa kamunduhan dahil walang mangyayari. Walang mabubuntis at walang panagutan. Ang mahirap ay yung isagawa mo ang pagiging bading mo." mahabang litanya nito.

Wala pa rin akong sagot sa kanya.

"Simple lang ang gusto kong sabihin. Okay lang maging bading dahil ganoon tayo pinanganak pero ang magpadala ka o pagpalukob sa ugali, isipin at emosyong pangbading ay siyang kasalanan. Tayo pa rin ang may-ari ng puso at isip natin kaya tayo dapat ang nagdidikta ng dapat isipin ng ating puso, itibok ng ating puso at gawin ng ating katawan."

Saka lang siya tumahimik. Tinitigan ko siya sa mga mata niya at nakita ko ang concern at pagkaseryoso niya sa sinasabi niya. Saka ako napangiti.

"O bakit?" takang sabi nito.

"Wala po. Nagpapasalamat lang ako na may katulad mong nagbibigay ng advice sa kagaya ko." sabi ko sa kanya. Saka ako yumakap uli sa kanya.

Habang nakayakap ako ay siya namang himas niya ng likod ko.

"Kaya mo yan.  I know you can. Pareho tayo ng pinagdaanan kaya kung ako nga nagawa iyon, dapat ikaw din." sabi pa niya.

"Opo, salamat."

Pagkatapos ng pag-uusap namin, kahit medyo mabigat pa ang loob ko ay kahit papaano ay nagkaroon ng liwanag ang isipan ko.  Kahit sa isipan kong bata ay naging maliwanag sa akin ang mali sa ginawa ko.

----------------------------------------------------------

Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Kuya Dan ay bumalik na ang dating sigla ko.  Balik na ako sa dati kong gawain.  Ang schedule na matagal kong hindi nasusunod ay siya namang aking ginagawa.  Ang pinagkaiba lang ay kapag magkasama na kami nina Jayson at Hikes sa gawain ay di na kami nagsi-sex.  Sinabihan ko sila na kung gagawin man nila iyon ay sila na lang tutal sila naman ang magnobyo at napakasama na tingnan pag nakisawsaw pa ako sa relasyon nila, mapa-sekswal man.

Natuwa din si Kuya Michael nang unang sumulpot ako sa Music Room para sa practice namin.  Dahil sa nangyari kay Ralph ay di na kami hinayaan na lumabas ng seminaryo ni Father Ric.  Naintindihan naman iyon ng Ninong kong si Father Alex.

Naging casual lang ang pagsasamahan namin ni Kuya Michael.  Di ko na masyadong binibigyan ng puwang ang kung anumang ibang nararamdaman ko para sa kanya.

Okay lang naman sa kanya na kahit papaano ay nanumbalik na ang dating sigla ko.  Naging mas mabilis na ang pagkatuto ko sa pagtugtog.

---------------------------------------------------------

Isang linggo pagkatapos ng misa sa chapel ay agad naman kaming tinipon ni Father Ric.

"Isang linggo na lang at matatapos na ang search-in nating ito.  At sa mga hindi pa nakakaalam ay tuwing last night ng search-in ay nagkakaroon tayo ng parang graduation ceremony.  Siyempre kapag ganoon ay meron dapat tayong pagtatanghal na gagawin.  So, maglalagay ako ng sign-up sheet sa bulletin board natin sa 1st floor at kung sino man ang may gustong magpakita ng kanilang talento sa kahit anuman ay pwede na kayong magsulat sa sign-up sheet. Okay?"

Iyon lang at tumalima na si Father Ric.

Agad ay nakita kong ngumiti sa akin si Kuya Michael.

Pagkagabi ay nalaman ko rin ang ngiting iyon.

"Gusto mo bang tumugtog tayo sa graduation natin?" agad na tanong nito habang nasa kalagitnaan kami ng pag-eensayo.

Nagkibit-balikat na lang ako.

"Ayaw mo bang ipakita sa lahat ang resulta ng pagpapractice natin?" pilit pa nito.

"Di ko lang alam.  Di ba dapat kapag tumutugtog tayo ay may inspirasyon tayo?" sabi ko sa kanya.

"Mas maganda nga iyon. Pero wala ka bang inspirasyon ngayon?" parang may halong tanong nito.

Umiling ako.

Bigla siyang tumahimik.

"Gel, pwede bang kahit isang linggo lang ay maging ako muna ang inspirasyon mo?" agad na sabi nito.

Natigilan ako sa kalagitnaan ng pagtitipa ko.  Saka ko siya hinarap.

"Kuya MIchael, I appreciate na tinutulungan mo ako at tinuturuan.  I am thankful na naging kaibigan kita pero wag mo namang iparamdam sa akin na desperado ako na kailangan mo pang ipagpilitan sa sarili mo na maging inspirasyon kita just to make me okay." medyo inis kong sabi sa kanya.

Napayuko siya sa sinabi ko. Doon ko na-realize na medyo masama pala ang naging tono ng pagkakasabi ko sa kanya.

"I'm sorry Kuya." agad kong paghingi ng paumanhin.

Siya naman ang tumingin sa akin.

"Di naman iyon ang gusto kong sabihin e." sabi pa nito.

"E ano po?" medyo taka at curious kong tanong.

"Alam ko na hanggang ngayon ay si Ralph pa rin ang nasa isip mo.  Isang linggo na lang at magkakahiwalay na tayo. Di ko alam if after nito ay magkikita pa tayo o magkakasama pa tayo.  Gusto ko habang magkasama pa tayo dito ay maramdaman ko ang naramdaman ni Ralph habang magkasama tayo." paliwanag pa nito.

"Hindi pa rin kita maintindihan Kuya." sabi ko sa kanya.

Tumahimik muna siya.

"Gel, gusto ko kahit isang linggo lang ay maging tayo." sabi nito.

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Saka ako napapikit at napayuko.  Bigla na lang pumatak ang luha sa mata ko.

"Akala mo ba ganoon lang ang pagmamahal Kuya Michael? Akala mo ba laro lang ito na pwede ka na lang bastang sumali?  Akala mo ba laruan to na pwede mo lang sabihin kung hanggang kelan mo lang panghahawakan at kapag nagsawa ka na ay pwede ka nang umayaw? Napakababaw naman ng pagtingin mo sa akin." medyo inis kong asik sa kanya.

"Di naman iyon ang gusto kong sabihin e." sabi nito ng mahinahon.

"So ano? Sabihin mo para naman maintindihan ko at maliwanagan ako." medyo tumataas na ang boses ko.  Nawawala na rin ang paggalang ko.

"Alam ko naman kasi na hindi mo ako mahal at si Ralph ang mahal mo.  Gusto ko sanang maging boyfriend mo kahit isang linggo lang para maipadama ko sa iyo kung paano ako magmahal.  At pagkatapos ng isang linggong iyon kapag di mo talaga ako kayang mahalin, nasa sa iyo na iyon.  Ang importante kahit sa sandaling panahon ay naipadama ko sa iyo ang nais kong ipadama sa iyo." medyo malungkot nitong sabi.

Natahimik ako nang maintindihan ko siya.

Matagal na katahimikan ang namagitan sa akin.

Saka lang iniangat ko ang ulo niya at pinatingin ng diretso sa akin.

"Sige.  Pero sana wag ka masyadong umasa." seryosong sabi ko sa kanya.

"Alam ko na iyon."malungkot pa rin niyang sabi.

Ngumiti na lang ako sa kanya.  Ngumiti din siya at niyakap ako.  Gumanti lang din ako ng yakap sa kanya.

Saka kami bumalik sa pag-eensayo.  Medyo naging mas malambing na siya at may panaka-nakang akbay din siya.

Kahit papaano ay naapektuhan  noon ang emosyon ng pagtugtog ko.

"Kuya..." tawag ko sa kanya.

"Anong Kuya? Boyfriend mo na ako e.  Mike na lang." paalala pa nito.

Napangiti ako.

"Sensya na. Di pa sanay. Sige.  MIke... di ba tinanong mo ako kanina?" sabi ko sa kanya

"Yung alin?" takang tanong nito.

"Di ba tinatanong mo ako kung gusto kong tumugtog sa graduation?" sabi ko habang tumutugtog ako.

Parang lumiwanag ang mukha niya ng nilingon ko.

"Sige, tutugtog ako." sabi ko sa kanya.

Agad siyang ngumiti at niyakap ako.  Hinalikan pa ako sa pisngi.

"Pero sa isang kondisyon." sabi ko pa.

"Ano yon?" tanong pa niya.

"Gusto ko sabay tayong tutugtog."

=================================================

1 more chapter to go for My Seminary Series then My Freshmen Series na. I decided to change the title kasi masyadong mahaba kapag buong high school iyon. Meron pa naman in between years hehehe. 

May magbabalik... sino kaya?

=================================================

Reminder:

!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.

Don't forget to follow.'

For suggestions or comments, please feel free to message me at 09213450145 or 09068151127. Thank you.

My Seminary Series (Part 28, Letting Go, Letting Him Live, Letting Him Leave)

========================================

I always believe in the cliché: "Kapag nawala na sa iyo ang isang tao, doon mo lang mapapatunayan kung gaano siya kahalaga sayo. Pero doon mo rin maiisip na sana ginawa mo ang lahat ng puwede mong gawin para lang sana di na siya nawala."

Ganito ang naiisip ko ngayong sinusulat ko ang nalalapit na pagtatapos ng seryeng ito. Pilit kong iniisip kung ano nga ba ang dapat na natutunan ko na sa lahat ng mga nangyari sa akin.

Si Jan, minahal ko pero pinakiusapan ko na maging magkaibigan lang kami para di na kami mawala sa isa't isa kapag nalaman ng mga magulang niya na kami. Pero dahil sa labis na pagmamahal namin sa isa't isa at gusto man niyang panindigan ang nararamdaman niya sa akin, mas lalo pang nasira nang tuluyan ang pagsasamahan namin.

Si Ivan, muntikan ko nang mahalin. Hinayaan kong malupig ng kaguwapuhan at kabaitan niya pero sa huli ay lumabas ang kasamaan ng ugali nito na nagdulot ng pagkawala sa akin ng lahat ng mahal ko sa buhay lalo na si Jan.

Si Ralph, na sa una mang pagkakataon ay alam ko nang gustong-gusto ko na. Nagkaaway man ay nagkaayos pa rin at kalaunan ay naging isang tunay na pag-ibig. Di man ako sigurado kung minahal man talaga niya ako o hindi, isa lang ang alam ko, totoo ang mga naiparamdam ko sa kaniya. Pero sadyang malupit ang panahon. Kung kelan ko siya pinabayaan, saka nangyari ang di dapat mangyari. Sa pagiging seloso ko, na dapat sana kahit papaano ay nabantayan ko ang bawat kilos niya at di ko siya pinabayaan, di sin sana ay magkasama pa kami ngayon. Pero dahil sa kaartehan ko, di ko man inasahan, pero mas malala ang paglalayo namin.

Heto na ako, tatlong araw matapos umalis si Ralph ay nakahilata pa rin sa klinika ng seminaryo. Ang aking kalagayan ay lumala pa dahil sa sobrang depresyon. Sabi nga ng doktor ay depresyon nga ang dahilan nito. Sa pagkaalala ko noong bata ako ay meron na akong ganitong kalagayan. Kapag akoý nalulungkot lalo na kapag pinapagalitan ako ay nanghihina at nahihimatay ako. Minana ko daw ito sa Mama ko. Ngayon, ayoko munang dumilat. Di lang dahil sa masakit ang mata ko pero dahil ayokong dumilat sa katotohanan na wala na ang pangalawang taong minahal ko.

Araw-araw ay binibisita ako ng mga kaibigan ko sa seminaryo. Wala ni isang araw na di nila ako dinadalaw at kinukumusta. Natutuwa man ako kapag nakikita ko sina Jayson at Hikes dahil kahit papaano ay naaalala ko ang masasayang araw namin ni Ralph. Pero dahil din doon ay nalulungkot ako. Naiinggit. Kung sana naging mas mabuti pa akong kaibigan di nangyari iyon.

Si Kuya naman ay mga tatlong beses sa isang araw dumalaw. Palagi niya akong kinakausap kahit di ko dinidilat ang mga mata ko.

"Siyangapala, kinuha ko na ang number ng Kuya Gilbert mo kay Father Ric. Nasa contact person mo daw yun sa file natin. Umuwi daw siya sa probinsiya nila sa Dumarao kaya pupuntahan ka na lang niya kapag nandito na siya." pagbabalita pa ni Kuya Dan.

Tumango lang ako.

Si Kuya Michael naman ay minsan lang dumalaw pero matagal. Dahil wala na siyang ginagawa sa oras sana na magkasama kaming tumutugtog sa music room ng organ.

"Kumusta ka na?" bungad nito isang araw.

"Heto. Naghihintay na mamatay." walang halong biro kong sabi.

"Tsk. Gel, wag ka namang ganyan. Di magandang biro yan." sabi pa nito. Halatang inis na.

"Alam ko. Di naman yun biro e. Sana nga magkatotoo na." diin ko pa.

"Wala ka bang pagpapahalaga sa buhay mo?"

"Bakit ikaw Kuya? May pagpapahalaga ka ba sa buhay ko?" balik ko pa sa kanya.

"Oo naman. Para nga kitang nakababatang kapatid di ba?"

"Sabi mo e." sarkastiko kong sagot.

Nasasaktan ako sa sinasabi ko sa kanya. Kahit papaano ay ayokong sabihin ang mga salitang iyon pero ayoko munang andiyan si Kuya Michael palagi sa tabi ko. Simula nang mawala si Ralph ay palagi kong iniisip ang sinabi nito.

"May gusto si Kuya Michael sa iyo."

Sa kaguwapuhan ni Kuya Michael dapat ay parang humahaba na ang buhok ko noon. Pero anong magagawa ko kung hetong parang biniyak na buko ang puso ko. May karapatan pa ba akong magmahal? What if pinayagan kong andito palagi si Kuya Michael? Tapos mainlove na naman ako sa kanya dahil nauna ko siyang nagustuhan kesa kay Ralph. Tapos? Anong mangyayari? Mawawala din siya gaya ni Ralph? Mahahawa na naman siya sa kamalasan ng tulad ko?

Tama na ang kamalasan na naidudulot ko sa mga tao. Tama na.

"Bakit ba ganyan ka na sa akin? Di ba close naman tayo dati?" inis na na sabi pa nito.

"Di naman e." pang-iinis ko pa.

"Sinasabi mo lang yan pero alam ko na alam mo na may namamagitan sa atin noon."

Na-shock ako sa tinuran nito.

"Namamagitan??" halos papiyok kong tanong.

"Wag ka magmaang-maangan. DI porke di mo naibubukas ang mata mo ngayon ay sarado na rin pati ang puso mo." galit na ang boses nito.

Mabuti na lang di ako dumidilat at least di ko nakikita ang mukha niyang galit.

"Alam ko na noong una tayong nagkita sa Music Room ay may gusto ka sa akin." dugtong pa nito.

Napatawa ako ng sarkastiko.

"Ang hangin naman dito." sabi ko.

Tumahimik muna siya saglit. Naramdaman ko na lang na umupo siya sa gilid ng kama ko.

"Ano'ng ginawa mo sa kaibigan ko?" sabi niya.

Pinakinggan kong mabuti ang boses niya. Bakit ganoon parang nag-iba.

"Di ka naman dating ganyan a. Dahil lang ba sa isang lalaki ay magkakaganyan ka?" sabi pa nito.

Dun ko napagtanto na umiiyak na siya. Kaya pala parang may bumabara sa lalamunan niya.

Gusto kong idilat ang mata ko para tingnan siya pero ayokong makita siyang umiiyak. Gusto kong panindigan iyon para lumayo na siya sa akin.

"Gel, bumalik ka na please? Ayokong ganito ka. Gusto ko yung masayahin na Angelo na kaibigan ko. Yung tanging galit at lungkot niya ay sa pagtugtog na lang niya nilalabas. Yun ang Angelo na gusto ko." papiyok-piyok pa nitong sabi habang umiiyak.

"Kuya... sorry." natibag din ang bato kong puso.

"Gel... please? Stop this. Wag kang ganyan. Marami kaming nagpapahalaga sayo. Kahit na sa konting time lang na magkakilala tayo ay napalapit ka na sa amin. Sana alalahanin mo na may mga kaibigan kang andito para sa iyo."

"Kuya Michael..."

Unti-unting tumulo ang luha sa mata ko.

Naramdaman ko ang kamay niya na pinunasan iyon.

"Gel... hayaan kong punan ko si Ralph sa buhay mo." sabi pa nito.

Kumunot ang noo ko. Di ko maintindihan ang ibig niyang sabihin.

"Kuya, anong sinasabi mo?" tanong ko sa kanya.

"Hayaan mong ako muna si Ralph." ulit pa nito.

Sandaling katahimikan ang bumalot sa kuwarto.

Maya-maya ay narinig kong naglalakad na siya palabas.

Agad ay naguluhan ako sa sinabi at inasta niya. Mas lalong sumakit ang ulo ko kaya nakatulog na naman ako. O nahimatay yata ako. Di ko na alam kung alin doon.

=================================================

2 more chapters to go for My Seminary Series then My Freshmen Series na. I decided to change the title kasi masyadong mahaba kapag buong high school iyon. Meron pa naman in between years hehehe.

May magbabalik... sino kaya?

=================================================

Reminder:

!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.

Don't forget to follow.'

For suggestions or comments, please feel free to message me at 09213450145 or 09068151127. Thank you.

My Seminary Series (Part 27, Goodbye Sex)

Last view of Ralph's pictures... ='(

==============================================

Habang inihihiga niya ako sa kumot na nakalatag sa damuhan ay hinalikan ko siya. Madiin, masuyo at punong-puno ng pagmamahal. Gusto kong maramdaman niya sa mga halik ko na mahal ko talaga siya at wala nang ibang dahilan pa.

Gayon din ang ganti niyang halik. Mainit, mapusok pero maalaga. Ilang minuto ding nag-espadahan ang mga dila namin, nagsipsipan ng dila at pagtagpo ng mga nag-aalab naming mga labi. Wala na kaming pakialam kung ano man ang mangyayari pagkatapos nito. Ang importante ngayon ay maiparamdam namin sa isa't isa ang pagmamahal na sabi nga niya ay ngayong araw lang.

Unti-unti na niyang itinaas ang damit ko. Gayun din ang ginawa ko sa kanya. Nilapag niya sa damuhan ang mga damit namin. Saka niya ako tiningnan ng matagal. Kahit pang-itaas na katawan ko pa lang ang nakikita niya ay nahiya ako bigla. Saka ko itinaas ang kamay ko para takpan ang dibdib ko.

Napangiti siya sa ginawa ko. Hinawakan niya ang dalawang braso ko at inilapag iyon sa magkabilang gilid ng katawan ko.

"Wag kang mahiya. Ang cute mo." marahang sabi nito.

Agad ay ibinaba niya ang katawan niya at pumatong sa katawan ko. Ramdam ko kaagad ang init at tigas ng katawan niya. Napayakap ako. Hinimas ko ang likod niya at hinila pa siya para mas lalong dumikit ang katawan niya sa akin.

Nagdudunggulan na ang mga ari namin na kanina pa gustong kumawala sa loob. Agad kong sinapo ang garter ng shorts niya at tinulungan niya akong ibaba iyon gamit ang paa ko. Gayun din ang ginawa niya sa akin. Parehong nasama na ang mga brief namin. Nang tuluyan nang wala ang mga salawal namin ay saka kami nagdikit uli.

Para akong mamamatay sa sarap ng pakiramdam ng ari niya sa ari ko. Angtigas noon. Sobrang tigas na lumalaban din sa tigas ng ari ko. Umuulos-ulos pa siya kaya nagkikiskisan ang mga alaga namin.

"Mmmmppfff..." mahihinang ungol namin dahil sa sarap ng nararamdaman ng aming mga katawan.

Dahan-dahan niyang ibinaba ang mga labi niya papunta sa leeg ko. Dinilaan at hinalikan niya iyon. Napapaangat ang katawan ko sa sarap ng halik niya. Ibinaba pa niya uli ang mga labi niya papunta sa dibdib ko. Isa-isang sinipsip ang mga utong ko. Napapaigtad ako sa sarap.

"Ralphhhh.... mmmmm..." ungol ko habang kagat-kagat ko ang pang-ibabang labi ko.

"Masarap ba?" masuyong tanong pa nito nang sandali niyang itinigil ang paghalik sa utong ko.

"Oo... wag kang tumigil please?" saka ko itinulak ang ulo niya papunta sa utong ko.

Mas lalo niyang sinarapan ang ginagawa niya. Andiyang paikutin niya ang dila niya sa utong ko, sipsipin iyon at paminsan-minsan ay mahihinang kagat sa mga utong ko.

Halos mabaliw na ako sa sarap ng ginagawa niya sa akin.

"Ralph... I love you." di ko mapigilang sabihin.

"I love you too Gel." agad na sagot nito.

Kung iyon man ay dahil lang sa pakiusap ko sa kanya na ituring niya akong boyfriend niya ngayong araw na ito o dahil sa totoong mahal man talaga niya ako ay wala na akong pakialam. Ang importante sa mga sandaling ito ay magkasama kami at lumalabas sa bibig niya na mahal niya ako.

Maya-maya pa ay bumaba na ang halik niya sa tiyan ko. Sinipsip niya at dinilaan ang pusod ko at nilalamas ang magkabilang baywang ko. Napapaigtad ako uli.

Agad din niyang ibinaba sa hita ko ang dila niya. Pinaglalaruan ang hita ko gamit ang dila niya. Sinasadyang kilitiin ako doon. Agad ay bumaba din ang dila niya sa singit ko. Pinabuka niya ang dalawang hita ko at dinilaan at sinipsip ang singit ko. Pababa sa ilalim ng bayag ko at papunta sa butas ko.

Halos mahimatay na ako sa sarap ng ginagawa niyang pagsipsip sa ilalim ng bayag ko at butas ng puwet ko. Nakataas na ang dalawang binti ko at nakapatong na sa likod niya. Binuhat pa niya ako bahagya para mas lalo niyang mapaglaruan ang butas ko. Habang sinusundot-sundot ng dila niya ang butas ko ay hinawakan niya ang ari ko at dahan-dahang sinalsal.

Para na akong lilipad sa sarap.

"Ralph... angsarap mo baby ko." halos maputol ang hininga ko sa sarap.

"Mmmmmm..." yun lang ang sinasagot niya dahil busy siya sa ginagawa niya.

Maya-maya ay tumigil siya. Sandaling tumayo at bumukaka sa taas ng dibdib ko. Dahan-dahang ibinaba ang ari niya sa mukha ko. Walang kaabog-abog na tinanggap ng bibig ko ang ari niya. Nakaupo na siya sa mukha ko at ang ari niya ay diretsong nakapasok na sa bibig ko.

Ibinaba niya ang katawan niya at ipinatong sa damuhan ang dalawang kamay niya. Nakadog-style siya pero ang ari niya ay nasa bibig ko.

Dahan-dahan muna niyang hinugot-baon ang ari niya. Angsarap talag ng lasa ng ari niya. Pambihira din ang tigas at kulay kaya ansarap dilaan. Isinubo ko ng buong-buo ang ari niya. Pinaluwag ko pa ang ngala-ngalan ko para makapasok ang ari niya sa lalamunan ko.

"Aaaaahhhh.... ang sarap niyan." sabi agad niya ng tumama ang ulo ng ari niya sa tonsil ko.

Agad ay hinugot-baon niya ang ari niya. Kapag binabaon niya ay sinasagad talaga niya. Kahit mahirap para sa akin ay kinaya ko. tutal di naman ako mamamatay dahil lang doon e. taos-puso kong tinatanggap ang paglabas-masok ng ari niya sa bibig ko kahit pati na pagtama nito sa tonsil ko.

"Aaaaahhhh... ang sarap talaga... ang sarap mo talaga Gel." halos mabaliw-baliw niyang sabi habang mabilis na kinakantot niya ang bibig ko.

Nagulat na lang ako nang walan sabi-sabing isinagad talaga niya ang ari ko. Alam ko lumagpas sa tonsil ko ito. Kasabay nang malakas na ulos na iyon at ang pagsirit ng tamod niya sa loob ng lalamunan ko.

"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!" halos mabaliw niyang ungol sa sarap.

Nilulon ko ang tamod niya. Di dahil sa dahilang pumutok na ito sa loob ng lalamunan ko kundi dahil gusto kong maging parte ng katawan ko kahit man lamang ang tamod niya.

Dahan-dahan niyang hinugot ang ari niya sa bibig ko. Dahil nasa taas ko siya ay kitang-kita ko ang napaka-perpekto niyang ari. Inilapag pa ito sa pisngi ko. Hinalikan ko ito.

"Aaaahhh... sarap." sabi agad nito.

Agad kong napansin na di pa masyadong lumalambot ang ari niya.

"Ralph, kaya mo pa?" tanong ko.

Tumango siya.

"Alam ko naman kung ano talaga ang gusto mo e." sabi ko sa kanya.

Agad akong dumapa at bumukaka sa harap niya. Senyales na iyon para biglang mabuhay ang kakalabasan pa lang niyang ari.

Agad ay naramdaman ko siyang pumuwesto sa pagitan ng mga hita ko. Narinig kong dinuraan niya ang butas ko. Mainit ang laway niya. Halatang libog na. Dahan-dahan niyang ipinuwesto ang ari niya sa butas ko.

"Ready ka na mahal ko?" malambing na tanong nito.

"Para sa iyo mahal ko. Ariin mo iyang butas ko." sabi ko naman.

Ngumiti lang siya. Dahan-dahan niyang ipinasok ang ulo ng ari niya. Nakaramdam man ako ng sakit pero di ko ininda. Gusto ko gawin namin iyon. Ayokong umayaw.

Nang di ako nagreklamo sa pagpasok ng ari niya sa butas ko ay agad din niyang ipinasok pa ang kabuuan nito.

"Aaaaahhhhhhhh.... ang sarap ng titi mo Ralph." paungol ko pang sabi sa kanya.

"Mas masarap ang butas mo gel." sabi pa nito.

Dahan-dahan na naman niyang kinantot ang puwet ko. Pero this time mas malambing ang mga hagod at kadyot niya. Iniingatan niya ang butas ko at ninanamnam ang bawat paglabas-masok ng ari niya sa butas ko.

Galing sa likod ay pumulupot sa dibdib ko ang isang kamay niya. Nilalamas at kinukuyumos ang utong ko.

Ang isang kamay naman niya ay humawak sa mukha ko. Pinapalingon niya ako. Sumunod naman ako at agad ay naghalikan kami. Pabilis na ng pabilis ang pagkadyot niya.

"Haaahhhaaaahhaaa...." halos hingal niyang sabi habang bumibilis ang kadyot niya.

"Ralph.... yan pa.. Sige kantutin mo ako mahal ko.."

"Sige baby ko... kakantutin kita ngayon. Akin lang iyang butas mo." sabi naman niya habang patuloy sa pagkantot sa puwet ko.

Maya-maya pa konti ay bumilis pa ang paglabas-masok ng ari niya. Nararamdaman ko nang naninigas ang tuhod niya. Napapaigtad na rin ang mga daliri niya sa paa. Senyales na malapit na siyang labasan.

"Gel... andiyan na ako..." babala pa nito.

"Sige, iputok mo sa loob ko baby. Buntisin mo asawa mo." sabi ko naman.

"Sige... Ayan na... ayan na.... ayannn.... na.... GEL!!!!!" halos sumigaw siya sa pagsabi ng pangalan ko dahil kasabay nito ay ang pagsirit ng tamod niya sa loob ng butas ko. Marami at mainit ang likidong dumaloy doon.

Bumagsak siya sa likod ko. Kahit na tapos na e nakabaon pa rin ari niya. Sandali kaming natahimik. Ang mukha niya ay nakasandal na sa mukha ko.

"Baby... salamat ha?" agad na bulong nito.

"Salamat din mahal ko." halos maiyak kong sabi dahil naalala ko na kaya namin ginawa yun dahil aalis na siya.

Sandali kaming nag-ayos at bumalik na ng loob ng seminaryo. Imbes na sa clinic ay sa lobby kami dumiretso. Parang kinabahan ako pero parang alam ko na kung ano sunod na mangyayari.

Pagkaliko namin sa lobby ay nalaman kong tama ako. Nasa tabi na nga mesa ang mga bag ni Ralph.

Tumingin ako sa kanya na may tanong sa mata. Nahulaan niya ang nasa isip ko.

"Mga isang oras na lang at andito na ang mga parents ko. Susunduin ako." pagpapaliwanag niya.

Doon na pumatak ang luha ko.

Agad niya akong niyakap ng mahigpit.

"Tama na iyak please?" sabi naman niya.

Pinilit kong patahanin ang sarili ko. Alam kong mamaya ay iiyak din naman uli ako.

Habang hinihintay namin ang parents ni Ralph ay tahimik lang kami sa sofa. Paminsan-minsan ay inaakbayan nya ako at kapag walang tao ay hinahalikan ako.

"Gel, mamimiss mo ba ako?" agad niyang tanong.

"Oo naman." sabi ko.

"Sana magkatuluyan kayo ni Kuya Michael."

Nagulat ako sa sinabi niya. Takang tiningnan ko siya sa mata.

Napangiti siya.

"Gusto ka rin nun. Torpe lang kasi e. Ilang bese ko din siyang nahuhuling nakasulyap sa iyo at kapag nakikita niya akong tinitingnan siya na ginagawa iyon ay agad niyang binabawi ang mata niya." kuwento pa nito.

"Ikaw talaga. Aalis ka na e nangloloko ka pa." ayokong maniwala sa sinasabi niya.

"Di ako nagloloko. Alam ko namang mas nauna mo siyang nagustuhan kesa sakin e. Di ba?" tanong nito.

Tumango ako.

"Siguro nga kayo ang dapat na magkatuluyan di tayo." halos mahina na niyang sabi.

Di ko na lang pinansin. Baka umiyak na naman ako pag sumagot pa ako doon.

Maya-maya pa ay dumating na ang kotse ng mga magulang ni Ralph. Sandaling pinakilala niya ako sa mga ito. Halatang disappointed ang papa ni Ralph sa nangyari kaya siya napaalis ngayon.

Dumiretso muna sa cashier ang papa ni Ralph para makapagsettle ng balance nila. Agad ay kinuha nito ang mga bagahe ni Ralph at inilagay na sa compartment ng kotse nila. Sinenyasan agad nito si Ralph na pumasok na sa kotse.

Tumango lang ang mama ni Ralph sa akin tsaka ngumiti. Tapos ay dumiretso na rin sa kotse.

Doon na unti-unting umiinit ang mata ko.

Humarap si Ralph sa akin. Tinitigan muna ako ng matagal saka niyakap.

"Ikaw ang first love ko." bulong pa nito.

"Salamat." sagot ko naman.

"Gusto sana kitang halikan kaso may makakakita e." bulong pa rin nito.

"Okay lang. Tama na iyong kanina."

"Alis na kami." pamamaalam pa nito sabay tanggal ng pagkakayakap sa akin.

"Sana magkita pa tayo in the future." sabi ko sa kanya.

"Sana." saka tumalikod na ito.

Tumigil siya pagkatapos ng ilang hakbang. Lumingon sa akin.

"Sana pag nagkita tayo, maging tayo na."

Tumango lang ako.

Ngumiti naman siya at tumalima papunta sa kotse nila.

Kumaway pa ito.

Saka umandar na ang kotse nila. Hinatid ko ng tanaw ang papaalis na kotse. Hanggang sa lumabas na ng gate at lumiko.

Doon ko napagtanto na wala na si Ralph. Di ko alam kung saan siya nakatira o kahit anong numero meron sila. Kung iyon man ay pamamaalam, totoong pamamaalam na iyon. Dahil napakaliit ng chance na magkita pa kami.

Doon na unti-unting bumuhos ang luha ko. Mabuti na lang at naka-wheel chair pa ako. At least di na ako mabubuwal pa. Humagulgol na lang ako ng humagulgol.

Wala na si Ralph. Wala na ang bestfriend ko. Wala na ang mahal ko.

Nasa ganoong posisyon ako nang may humawak sa balikat ko. Hinimas pa ang likod ko.

"Tahan na. Andito pa naman kami e." sabi ng boses.

Doon ko lang iniangat ang mata ko at nasa gilid ko si Kuya Michael. Nasa likod pa nito sina Jayson at Hikes. Nakangiti sa akin.

Di ko napigilang yumakap kay Kuya Michael. Dahil nakaupo ako ay sa bandang hita lang niya ako nakayakap. Kahit konti na lang ay nakatapat na sa ano niya ang ulo ko ay di ko pinansin iyon.

Mas mahalaga ay may masasandalan ako ngayon.

Pangalawang beses na akong iniwan ng taong mahal ko. Di ko na yata kakayaning magmahal pa.

=================================================


Reminder:

!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.

Don't forget to follow.'

For suggestions or comments, please feel free to message me at 09213450145. Thank you.

Timothy

Hi guys, this would just be a quick post.

The pictures below are pictures of Timothy. I am managing him right now. He is a second year accounting student (school kept for privacy). He is into ramp and print modeling and acting. If any interested parties want to hire him for any modelling or acting stunt please do not hesitate to contact me at 09213450145.

Please no indecent proposal, clean modelling or acting business only. Not for any sexual or nudity offers. Thank you.

P.S. He is not my boyfriend. =)

My Seminary Series (Part 26, Letting Go)

Ralph's look-alike

==============================================

Matagal na naglapat ang mga labi namin. Umangat pa ang kamay niya at hinawakan ako sa batok. Masuyong hinagod niya ito. Punong-puno ng pagmamahal ang halik na iyon. Ramdam ko talaga na mahal niya ako dahil lang sa halik na iyon. Parang mapuputol ang hininga ko nang tumigil siya.

Matagal niya akong hinawakan sa magkabilang pisngi at alama kong tinitigan ako.

"Siguro naman di ka nagdududa na mahal kita." mahinang sabi pa nito. Nagulat ako nang may maramdaman akong pumatak sa braso ko. Alam ko luha iyon.

Kahit na nakatakip pa ang mga mata ko ay hinawakan ko ang pisngi niya. Andun pa ang bakas ng luhang kakatulo pa lamang. Pinahid ko iyon at hinalikan.

"Ralph, pwede mo ba akong tulungan?" malambing na sabi ko sa kanya.

"Saan?"

"Pwede mo bang tanggalin ang nakabenda sa mga mata ko?" pakiusap ko sa kanya.

"Teka lang. Pwede na ba? Baka naman pagalitan ka ng doktor. Baka lumala pa ang sakit mo." nag-aalangang sabi pa nito.

"Ralph, aalis ka na di ba? Gusto ko makita muna kita kahit sandali bago ka mawala sakin." umiyak ulit ako sa sinabi ko. Masakit na isipin na mawawala na ang taong minahal ko.

Sandali muna siyang natigilan bago ko naramdaman ang mga kamay niya na tinatanggal ang benda ng mata ko. Kahit nakapikit ako ay aninag ko na wala na ang benda sa mata ko. Dahan-dahan kong binuksan iyon. Nakakaramdam ako ng kirot. Napapangiwi ako.

Hinawakan ako ni Ralph sa kamay.

"Gel, wag mong pilitin. Baka mapaano ka niyan." pag-aalala pa nito.

"No, kaya ko to." pagmamatigas ko pa.

Pinilit ko ulit na buksan ang mata ko. Di ko ininda ang sakit ng mata at ulo ko kapag dinadahan-dahan kong buksan ang mga mata ko. Sa wakas ay naibuka ko rin ng konti ang mga mata ko. Malabo sa simula pero dahan-dahang lumilinaw ang mukha ni Ralph. Nakita ko na umiiyak pala ito.

"Ralph, wag kang umiyak please? Di ako galit sa iyo. Naiintindihan kita. Kahit man wala ka na dito o di na tayo magkikita, tandaan mo bestfriend mo pa rin ako."

Ngumiti siya sa sinabi ko pero lumakas ang daloy ng luha sa mga mata niya. Napayuko na siya dahil ayaw niyang makita kong umiiyak siya.

"Kung sana naging malakas lang ang loob ko. Kung sana wala tayo dito. Siguro mapapanindigan ko ang pagmamahal mo." nakayuko pa rin nitong sabi.

"Ralph, wag kang mag-aalala. Palagi kang andito sa puso mo. Malay mo, may dahilan pala kaya di naging tayo. At least alam mo na may puwang ang pagmamahal sa puso mo."

Pinipilit ko na tumahan siya. Ayoko siyang makikitang malungkot. Gusto ko na kung ngayon man ang huling pagkikita namin ay masaya ang mukha niyang maaalala ko.

"Gel, pwede bang humiling sa iyo ng pabor?" biglang tanong nito.

Medyo kinabahan man ako sa sasabihin dahil parang alam ko na kung ano iyon pero di ko kayang hindian ang huling hiling niya.

"Sige. Ano yun?" tanong ko.

"Ahmmm... Pwede bang..." natitigilan siya sa sasabihin niya.

"Ano nga?" pamimilit ko sa kanya.

"Ahmmmm... Pwede bang gawin uli natin yung ginawa natin nung birthday mo?"

Ngumiti ako dahil alam ko na iyon nga ang gusto niyang gawin.

Tumango ako.

"Siyempre naman. Ikaw pa e mahal kita." sabi ko naman.

Agad niya akong niyakap.

"Teka lang." tulak ko sa kanya ng marahan.

"Bakit?" takang tanong nito.

"Di pwede dito e. Mahuhuli tayo." saway ko sa kanya.

"E paano na?" dismayado ang mukha nito.

"Pwede sigurong ipagpaalam mo ako sa doktor at sabihin mong ipapasyal mo ako sa garden. Siguro naman pag sinabi mong last day mo na dito ay di ka na tututulan noon." sabi ko sa kanya.

Nagliwanag ang mukha niya. Abot-tenga ang ngiti.

"Sa garden? Yung lugar kung saan naging tayo?" biro pa nito.

"Hahaha. Naging tayo ka diyan. Di naman naging tayo e." sabi ko naman. Medyo masakit sa loob ko ang sinabi ko.

"Di ba sinagot kita noon?" pagpapaalala naman niya.

"Sinagot mo ako pero nagbago agad ang isip mo."

"Kahit na. Nagbago lang sinabi ko pero totoo naman ang sinabi ko noon. Mahal naman talaga kita e. kaya noong sinabi kong mahal kita, ibig sabihin tayo noon." pamimilit pa nito.

"O siya, siya. Kung iyon ang magpapasaya sa iyo, sige. Naging tayo na." sabi ko naman.

Napapangiti siya.

"Sige Gel, gawin natin doon ha?" excited na sabi niya.

"Pero pwede Ralph may favor din ako sa iyo?" sabi ko naman.

Natigilan din siya.

"Anong pabor?" medyo nagtataka at natatakot nitong tanong.

"Hmmm... Pwede bang pag nagsex tayo e iparamdam mo sa akin na boyfriend kita. Kahit ngayon lang." halos nagmamakaawa ang boses ko.

"Hindi e." sabi naman nito.

Kumunot ang noo ko sa sagot niya.

Ngumiti muna saglit bago nagpatuloy.

"Hindi lang ipaparamdam. Kung gusto mo ay maging tayo muna ngayong araw na ito." sabi naman nito.

Ngumiti ako.

"Sige. Mahal ko." sabi ko naman sa kanya.

"Sige mahal ko. Ano? Alis na tayo? Ipagpapaalam na kita sa doktor?" tanong naman nito.

"Sige. Alam kong excited ka na e." sabi ko sa kanya sabay hawak sa harapan niya.

Di nga ako nagkamali, kanina pa tigas na tigas ang ari niya.

Napangiti ako ganun din siya.

"Di ba? SAbi na sa iyo e. Mahal kita. Pati nga si junior ko e mahal ka rin e." biro pa nito.

"E mahal ko rin naman si junior mo e." biro ko rin.

Sumimangot siya.

"Joke lang." sabay hampas ng marahan sa pisngi niya. "Mas mahal kita no."

Yun lang at bumalik na naman ang ngiti niyang nagpatunaw ng puso ko dati.

"Miss mo na ba yan?" sabi naman nito sabay kindat sa akin.

"Hindi iyan. Ikaw."

Ngumiti lang siya.

"Ako din e. Miss kita." sabi naman nito. Niyakap niya uli ako.

"Tara na." pagpuputol ko. Alam ko kasing mas mahihirapan akong mag-let go mamaya kung mas napapalapit na naman siya sa akin.

Agad niyang kinuha ang wheelchair sa gilid ng kama. Inalalayan ako sa pagtayo at pag-upo sa wheelchair.

"Di mo namang kailangang gawin yan e. Di naman ako baldado e." biro ko pa sa kanya.

"Di ka nga baldado. Mahal naman kita. kaya ko ginagawa to." pagpapaliwanag pa niya.

Masarap sana marinig kung di ko lang alam na gaya ng sinabi niya ngayong araw lang ito.

Pagkaupo ko ng maayos sa wheelchair ay pumunta siya sa likod ng wheelchair at pinagulong ito palabas ng pinto. Agad na lumapit ang doktor sa amin.

"O, bakit nilabas mo siya?" agad na tanong ng doktor.

"Dok, sensiya na ha? Last day na kasi ng kaibigan kong ito. Gusto ko pa sanang ipasyal niya ako at magkuwentuhan muna kami bago siya umalis dito. Alam ko kasing mas gagaling ako dahil doon." pakiusap ko.

Wariý naramdaman ni Dok ang sama ng loob ko kaya pumayag siya.

"Basta wag masyadong maaraw ha? At bumalik agad." paalala pa ni Doc.

Agad na pinagulong ni Ralph ang wheelchair. Mabilis ang pagpapagulong niya ng wheelchair dahil sobrang excited na siya sa mangyayari.

Pagdating namin sa garden ay agad niya akong inalalayan at iniupo sa bench. Nagulat ako nang makita kong kinuha niya ang kumot galing sa wheelchair.

"Teka lang? Saan mo kinuha iyan?" tanong ko sa kanya.

"Dinala ko na. Ayoko kasing nakatayo e. Gusto ko may mahigaan tayo para mas exciting." sabi pa nito. Sabay latag ng kumot sa damuhan.

Natawa ako sa pagiging boy scout niya.

Dahan-dahan niya akong inihiga sa kumot. Kasabay noon ay ang paghubad niya ng damit niya.

Tinitigan niya ako ng matagal... ngumiti muna.

"I love you." matamis pa nitong sabi.

=================================================


Reminder:

!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.

Don't forget to follow.'

For suggestions or comments, please feel free to message me at 09213450145. Thank you.

My Seminary Series (Part 25, An Unexpected Closure)

Ralph's look-alike

Obviously, this will have a relevance to him.

==========================================

Nagising na lang ako na nasa clinic na ako. Nakaswero na ako. Agad kong tiningnan ang paligid ng clinic. Agad kong nakita si Kuya Michael at Kuya Dan na nasa baba ng kama ko at nag-uusap. Iaangat ko sana ang ulo ko pero agad na sumakit iyon. Napapikit ako sa sakit.

"Kuya..." ungol ko agad.

Dinig ko na lumapit silang dalawa.

"Gel... musta ka na?" alam ko si Kuya Michael iyon.

"Masakit po ang ulo ko." tanging nasagot ko.

"Kuya Dan, patawag naman ng doctor." pakisuyo ni Kuya Michael.

"Sige."

Agad kong narinig na tumakbo papalabas si Kuya Dan at kasama na ang doktor.

Naramdaman ko kaagad ang kamay ng doktor sa pulso ko at ang malamig na bakal na bilog na lumapat sa dibdib ko.

"Dok?" agad kong tawag.

"Yes, iho. Ano'ng nararamdaman mo ngayon?" agad nitong tanong.

"Masakit po ang ulo ko at ang mata ko. Di ko po kayang idilat." mangiyak-ngiyak kong sagot.

"Saan banda ng mata mo ang masakit?"

"Dito po." agad kong tinuro ang magkabilang gilid ng mga mata ko. Malapit sa tenga.

"E ang ulo mo. Saan sumasakit?"

"Dito po." hinimas ko ang bandang sentido. Hinimas ko rin ang nasa gawin batok ko.

"Para ka bang naduduwal?"

"Opo." tumulo na ang luha ko. Natatakot ako sa malalaman ko.

"Sige. Magpahinga ka muna. Kapag di na masyadong masakit ang ulo mo ay saka lang natin gagawin ang mga lab exams mo." sabi agad nito sabay tapik sa balikat ko.

"Doc, ano po ba ang nangyayari sa akin?" naiiyak ko nang tanong.

Naramdaman ko agad na may humawak sa pisngi ko at pinahid ang luha ko. Sa liit ng daliri noon alam ko kay Kuya Michael iyon.

"Di ko pa sigurado. Kaya isasailalim kita sa iba't ibang tests kapag di na masakit ang ulo mo. Sa ngayon magpahinga ka muna." rinig kong sabi ng doktor.

"Sige po, kami na ang bahala dito." rinig kong sabi ni Kuya Dan.

Pagkaalis ng doctor ay tuluyan na akong humagulgol. Inaalo ako ni Kuya Michael.

"Gel, it will be okay. Wag kang mag-alala. I'm sure na-over-fatigue ka lang." pagpapalakas pa ng loob ko ni Kuya Michael.

"Oo nga. Wag mo masyadong isipin iyon. Baka mapaano ka pa." dagdag pa ni Kuya Dan.

Sa kakaiyak ko ay napagod ako at nakatulog.

-------------------------------------

Pagkagising ko ay agad akong dumilat. Agad na sumakit ang mata ko. Napangiwi ako sa sakit.

Naramdaman ko kaagad na may humawak sa braso ko.

"Musta ka na? Okay ka na ba?" rinig kong tanong ni Hikes.

Umiling ako.

"Ano'ng oras na?" tangi kong naitanong.

"4:35 pa lang." sabi ni Hikes.

"Pinakiusapan namin si Father Ric na kung pwede ay dito muna kami today at magbabantay sa'yo. Okay lang daw." si Jayson.

"Salamat ha?" tumulo ang luha ko ulit.

Agad na may humimas ng noo ko.

"Wag kang mag-alala, sabi ng doktor kanina nung tulog ka, mga dalawang araw lang daw at makakalabas ka na dito." si Hikes.

"Sana nga." sabi ko.

"Ano ka ba? Ipagdadasal ka namin." sabi naman ni Jayson.

---------------------------------------

Mga dalawang araw na ang nakalipas at unti-unting nawawala ang sakit ng ulo ko. Sabi ng doktor ay wag ko raw bubuksan muna ang mata ko pansamantala. Nilagyan din ng benda ang mata ko para di masyadong maliwanag. Para akong bagong operang bulag.

Ganoon lang ang nangyayari sa araw-araw, bumibisita si Kuya Dan tuwing umaga. Si Kuya Joseph naman at Kuya Romeo ay salitang nagbabantay sa gabi. Sina Hikes at Jayson naman ay sinasamahan ako tuwing tanghali at hapon. Si Kuya Michael naman ay pumunta at tinutugtugan ako sa oras na dapat ay nageensayo kami ng piano.

Pero sa dami nang mga nag-aalala at nagbibisita sa akin, tanging si Ralph lang ang hindi pumunta. Nagtaka man ako pero di ako nagtanong sa kanila.

Di ko alam na ang tanong ko pala ay malapit nang masagot.

------------------------------------------

Nagising ako kinabukasan dahil may narinig akong nagbubulungan sa tabi ko. Alam ko sina Jayson at Hikes yun.

"Ikaw na magsabi sa kanya pagkagising niya ha?" si Jayson.

"Bakit ako?" si Hikes.

"Basta, ayokong sabihin sa kanya e." si Jayson ulit.

"Ang alin?" agad kong tanong sa kanila.

Natigilan sila nang malamang gising na pala ako at narinig ko sila.

"Ano yun?" ulit ko pa.

Di pa rin sila sumasagot.

"Jayson, Hikes. Please? Kung may gusto kayong sabihin sa akin, please sabihin niyo na. Maawa na kayo please?" pagmamakaawa ko sa kanila. Masama ang kutob ko.

"Ahhmmmm... Gel... Wag ka sanang mabibigla huh?" panimula ni Jayson.

"Sabihin mo na, please?" pamimilit ko pa. Pero halos mamamatay na ako sa kaba.

"GAnito kasi, si Ralph kasi." si Jayson, halatang kinabkabahan.

"Bakit? Ano'ng nangyari sa kanya?" gulat at kaba kong tanong.

"Pinaaalis na siya ng seminaryo." si Hikes na ang tumuloy.

"ANO?!!" napasigaw ako sa sinabi ni Hikes.

"Bakit? Ano'ng nangyari? Bakit siya pinaaalis ng seminaryo?" bumangon na ako sa pagkakahiga ko.

"Gel, wag ka munang bumangon. Baka mapaano ka." agad na dulhog ni Hikes, hinawakan ako sa balikat para humiga/

"Okay lang ako. Please Hikes, bakit pinaaalis si Ralph sa seminaryo?" pagmamakaawa kong tanong.

"Nahuli kasi siya na may ka-sex na babae sa CR ng kumbento kagabi. Isa daw yun sa mga kasama sa sagala sa santacruzan. Nahuli daw sila ng isang Lay Minister. Agad daw silang sinumbong kay Father Alex at Father Ric. Di daw katanggap-tanggap ang ginawang iyon ni Ralph kaya pinaaalis na siya ngayong araw na'to." pagkukuwento ni Hikes.

"Di totoo yan. Di pwedeng mangyari to. Saan si Ralph? Gusto ko siyang makausap. Gusto kong marinig sa kanyang hindi totoo ito." naghihisterical ko nang sabi. Gusto ko nang sumigaw pero pinigil ko iyon.

"Totoo iyon."

Natigil ako sa narinig kong boses. Si Ralph. Agad na nawala ang galit ko sa kanya. Napalitan ng awa at lungkot.

"Pwede niyo ba kaming iwan muna?" tanong nito na alam ko patungkol kina Hikes at Jayson.

Narinig kong lumabas sina Jayson at Hikes at isinara ang pinto.

"Musta ka na?" agad na bungad nito.

"Ano ba sa tingin mo?" pabalang ko pang sagot.

"Galit ka ba sa akin?"

"Kanina, oo. Pero ngayon hindi na." agad na pumatak ang luha ko.

Naramdaman ko na lumapit siya at umupo sa tabi ko. Hinawakan ang pisngi ko at pinahid ang luha ko.

"Totoo ba ang sinabi nina Hikes at Jayson? Na aalis ka na?" halos di ko masabi ang tanong ko.

"Oo e." tipid nitong sagot.

"Bakit mo ginawa 'yon?" tanong ko pa.

Natahimik siya. Di makasagot.

"Mahal mo ba siya?" agad kong tanong kahit na ayaw kong malaman ang sagot.

"Hindi." agad niyang sagot.

"E bakit mo ginawa sa kanya?"

"Natukso lang ako. Alam mo namang wala pa akong karanasan sa babae di ba?" sabi pa nito.

"Akala ko ba ako ang mahal mo?" halos mangiyak-ngiyak kong tanong.

"Sabi ko di ko pa alam di ba?"

Bumuhos agad ang luha ko sa sinabi niya.

"Pero hindi mo talaga siya mahal?" pagkukumpirma ko pa.

"Hindi nga." inis na sabi pa nito.

"E sino ang mas mahal mo sa amin?"

"Ikaw... siguro ikaw." pautal-utal nitong sagot.

"Hindi ako." matigas kong sabi.

"Huh?"

"Hindi ako ang mahal mo. Dahil hindi mo gagawin sa iba iyon. Tsaka nadala ka lang sa mga pangyayari. Siguro nadala ka noon sa libog mo, at dahil sa sobrang close natin. Pero ngayon ko naisip na di mo pala talaga ako mahal maliban sa kaibigan."

Ako din ang nasaktan sa sinabi ko. May kung anong kirot akong naramdaman sa dibdib ko. Masakit man ang sinabi ko pero iyon ang totoo. Ngayon ko lang napagtanto. Isa lang siyang kahibangan na kailangan ko nang kalimutan.

"Baka nga." iyon lang ang nasabi niya.

Parang punyal na tumarak sa dibdib ko ang sinabi niya. Kahit ako mismo ang nagsabi noon masakit pa ring marinig na sumasang-ayon siya.

Tumulo lang ang mga luha ko. Hinayaan ko lang ito.

Hinawakan niya ako sa pisngi at naramdaman kong dumampi ang labi niya sa labi ko.


=================================================


Reminder:

!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.

Don't forget to follow.'

For suggestions or comments, please feel free to message me at 09213450145. Thank you.

My Seminary Series (Part 24, Love is in the Air... Sana)

Ralph's look-alike

===================================

Pagkatapos ng nangyari sa amin ni Ralph ay naging mas close na kami. Naging mas honest pa sa isa't isa. Walang bagay na hindi namin alam sa isa't isa. Medyo dumidistansiya na rin si Kuya Michael di ko alam kung bakit. Pero naging mas mabait na rin si Ralph sa kanya.

Isang linggo bago mag-santacruzan, dumating ang mga babae at lalaking kasama sa sagala. Siyempre, kami naman ay tingin agad. Sina Kuya Michael at Ralph sa mga babae ako siyempre sa mga lalaki. Hahahaha.

Napansin ko kaagad na panay ang titig ni Ralph sa isang babae. Siguro mga katorse anyos pa lang iyon. Oo, maganda yung babae. Halatang maykaya sa buhay, makinis at maputi ang balat pero mukhang malandi.

Siyempre, agad na nagpapansin si Ralph sa babae. Nagpapa-cute. Siyempre ang babae ay agad naman siyang napansin dahil di hamak na guwapo naman si Ralph kumpara sa mga lalaking kasama sa sagala.

"Gel, tumitingin dito o. Tanong mo nga ang pangalan." bulong pa ni Ralph sa akin.

Agad na uminit ang ulo ko. Nagpanting ang tenga ko sa narinig ko. Padabog kong binagsak ang hawak kong mga crepe paper para sa decoration at walang sabi-sabing bumalik ng seminaryo.

Pagdating ko ng seminaryo ay agad akong pumunta ng kuwarto at nahiga. Gusto ko nang matulog agad kaso nagugutom ako kaya naalala ko na pwede pa pala akong sumama sa hapunan sa reflectory dahil di pa sila tapos.

Agad kong kinuha ang pinggan ko at nagmadaling pumasok sa reflectory. Dumiretso ako sa buffet table at kumuha ng pagkain. Pagkaupo ko sa mesa ay nagtinginan sina Jayson at Hikes sa akin. Patapos na silang kumain.

"O? Bakit ka andito?" agad na tanong ni Kuya Joseph.

"Masama po pakiramdam ko e. Di po ako makakatulong sa kumbento. Pwede po ba kayo na magsabi kay Father Ric?" pagdadahilan ko pa.

"Sige, mamaya sasabihin ko. Magpahinga ka na rin muna agad. Mukha ngang napapagod ka na sa ginagawa niyo dun e." sabi naman nito.

Ngumiti lang ako.

Lumingon ako kina Jayson at Hikes, may pagtataka pa rin sa mga mata nila. Nahulaan ko na alam nila na may ibang dahilan.

Pagkatapos naming kumain ay agad akong hinila nina Jayson at Hikes sa garden. Di naman ako nagpapigil.

"May problema ka no?" agad na tanong ni Hikes.

Tumahimik lang ako.

"Naku, may problema yan." susog naman ni Jayson.

"Gel, sabihin mo na ang problema mo para naman makatulong naman kami kahit papaano. Wag mong solohin ang problema mo. Andito kami para sa iyo." sabi pa ni Hikes sabay akbay.

Agad akong umiyak pagkasabi niya noon. Dahil doon ay umakbay na rin si Jayson sa akin.

Umiyak muna ako ng umiyak saka lang ako nagsalita.

"Si Ralph kasi e." sabi ko na lang.

"Huh? Si Ralph na naman? Nag-away na naman ba kayo?" agad na tanong ni Jayson.

Umiling ako.

"E, ano?" sabay pa silang dalawa.

"Pag sinabi ko ba sa inyo ay di niyo ipagkakalat ito?" Gusto ko nang mailabas ang sama ng loob ko. Kahit na ano pa ang mangyari kapag sinabi ko sa kanila ang importante ay mailabas ko ito at may makausap ako.

"Hindi, siyempre." si Jayson.

"Oo nga, hindi." si Hikes.

"Baka di niyo na ako kaibigan pag sinabi ko sa inyo." pangungumpirma ko pa ulit.

"Ano ka ba? Ano nga?" si Jayson ulit.

"Mahal ko si Ralph." iyon lang ang nasabi ko at umiyak uli ako.

Matagal akong umiyak bago ako napatahan ng dalawa. Hinihimas pa ni Jayson ang likod ko. Si Hikes naman ay kinuha ang ulo ko at inihilig sa balikat niya.

"Tahan na. Alam naman namin iyon e." sabi ni Jayson.

Agad akong dumiretso at tiningnan ko silang pareho. Nakita ko sa mukha nilang dalawa na seryoso sila.

"Teka. Ano'ng ibig mong sabihin?" taka kong tanong.

"Alam na namin ni Hikes na may gusto ko kay Ralph at bading ka." mahinang sagot ni Jayson.

"Huh?" iyon lang ang nasabi ko.

"Matagal na naming alam pero wala kaming pakialam. Kaibigan ka namin e." sabi naman ni Hikes.

"At isa pa ay..." tumigil si Hikes sa sasabihin niya.

Nakita kong tiningnan niya si Jayson. Agad kong tiningnan si Jayson at nakita kong tumango siya na parang may sinenyas kay Hikes.

"Ano yun?" nagtaka na ako. Nawala na sa isip ko ang problema ko. Mas na-curious ako sa ipagtatapat ng dalawa.

"Kami na." sabay pa nilang sagot.

Natulala ako sa narinig ko. Sandaling tumigil ang pagtakbo ng utak ko. Tama ba ang narinig ko?

"Ano'ng ibig niyong sabihin?" di ko pa rin maintindihan.

Tumawa silang dalawa.

"Ibig sabihin, mag-boyfriend na kaming dalawa ni Jayson." sabi pa ni Hikes.

Nanlaki ang mata ko nang makumpirma kong tama nga ang narinig ko. Nawala na sa isip ko ang problema ko.

"Talaga?" tuwang-tuwa kong sabi.

Tumango lang silang dalawa.

"Sige nga kung kayo na maghalikan nga kayo sa harap ko." dare ko pa.

Walang sabi-sabing naghalikan ang dalawa sa harap ko. Kitang-kita ko talaga na naglalaplapan ang dalawa. Dila sa dila, bibig sa bibig. Matagal nilang ginawa iyon bago tumigil.

"So?" tanong pa ni Jayson.

"Wala na akong masabi. Grabe kayo. Sandali lang ako nalingat e nagkayarian na kayong dalawa." sabi ko pa.

"Ganito kasi iyon. Nung time na wala ka siyempre palaging kami lang ang magkasama. Kaya hayun, nagka-developan kami." sabi pa ni Hikes.

"Ano'ng nagka-developan? Ayusin mo kuwento mo Hikes. Ang totoo niyan, palaging malibog iyan. palagi akong inaayang mag-sex. Dahil nga wala ka, kami lang dalawa ang gumagawa noon. Kaso di kami nakakatira sa pwet e. Pareho naming di kaya." pagpapaliwanag ni Jayson.

"Pero susubukan daw ni Jayson, Baby ko, na magpatira sa akin in the future. Pero ngayon, hanggang subuan na lang muna kami. Pero okay lang sa akin. Ang importante e alam namin na mahal namin ang isa't isa." si Hikes.

Agad na hinawakan ni Hikes ang ulo ni Jayson at hinalikan uli. Tuwang-tuwa ako sa nakita ko. Kaso biglang bumalik sa akin ang alaala ni Ralph. Di ba dapat e kami din ngayon ay ganito? pero saan siya ngayon. Sigurado ako nakikipaglandian sa babaeng crush niya. Sumakit ang puso ko sa naisip kong iyon.

Ano nga ba ang isinama ng loob ko. Ang katotohanang di ako bading si Ralph o ang katotohanang babae ang gusto niya. Kung ganoon ang mangyayari, talong-talo ako. Babae kontra sa bading, alin ba ang pipiliin ng lalaki? Di ba babae?

Pumitik ang ulo ko sa sama ng naiisip ko. Ramdam ko kaagad na nahilo ako. Iyon lang at agad kong naramdaman na bumagsak na ako sa braso ni Hikes.

=================================================


Reminder:

!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.

Don't forget to follow.'

For suggestions or comments, please feel free to message me at 09213450145. Thank you.

Thoughts (June 5, 2011)

Whew... A new months has arrived. It has been a month after my birthday. I think one of the best gift I have received this year is having a lot of readers and followers and fans.

Hence, I have created a Facebook Fanpage for Dark Angel's Thoughts. You can just search me on Facebook. Of course, since I want to keep myself private, you will not see my picture there... or so you might think. Please just search for Dark Angel's Thoughts on Facebook and you will see my fan page there. This was actually a suggestion of some of my loyal followers.

Also, I would like to ask you to not ask for my real facebook account since I really want to keep myself and the people I love private especially when some of the people in my story are my friends on Facebook. Since they are my friends. Which means, Jan, Ivan and Ralph can (may) be seen on Facebook that is if you really wanna search thoroughly. Hahahaha.

Also, thank you much for expressing your thoughts on my chatbox. I put it there for easy messaging. However, please do not stop from commenting because comments can really be seen on the post, while if only in chatbox, sometimes you will not be able to see it anymore. So guys, if you love my post, please leave a comment.

Also, there are some followers who now forget to message me. I don't know if they have totally deserted me or they do not like to text me anymore, but I really miss some of you.

I also apologize if sometimes, I won't be able to post sooner or more frequent. I am very busy with work. I have a little time for myself and my boyfriend. Ayoko namang masira ang relasyon namin ni boyfriend. Minsan nga wala na akong time sa kanya e. My lovelife is hanging by a thread. So I hope you understand.

Kung di lang ako mahal ni boyfriend e matagal na akong iniwan noon sa kawalan ng time. Huhuhu.

It's Monday tomorrow, I will be busy again for the rest of the week. Kaya nga bumawi ako today by posting twice e. Para naman di na kayo magalit. I know naman you will understand. Just be patient more.

I love you all. Hope I can finish My Seminary Series before this week... Yan ha may hint na kayo. Ilang chapters na lang po ang My Seminary Series so please wag niyo po kaligtaang basahin ha? If I can post everyday, I might finish it this week and I can start with My High School Series na magiging sobrang haba po. Hahaha.

Sana po wag kayo magsawang magbasa.

Sana po after reading this, you will leave a comment. Thank you and I love you all.

To my boyfriend for several years, who keep on loving me... na kapag binabasa ang blog ko ay naiinis at natatawa paminsan-minsa na may kasamang selos... hahaha.... I love you Baby.

Siyempre, secret kung sino ang boyfriend ko ngayon di ba? Basta I love him so much.

My Seminary Series (Part 23, The Ralph-awaited Moment... Really)

Ralph's look-alike
===============================================

Pagkahubad niya ng t-shirt ko ay sandali niya akong tinitigan. Napangiti pa siya.

Nahiya ako sa ngiti niya.

"B... Bakit?" nahihiya kong tanong.

"Wala. Palagi kong nakikita ang katawan mo pero di ako nagsasawang titigan ka." sabi pa nito.

Namula ako sa sinabi niya. DI ko alam kung nagbibiro ba siya o ano. Basta ang alam ko ay namumula ako sa tuwa.

Tiningnan ko rin ang katawan niya. Sa mangilan-ngilan na sinag ng araw na tumatama sa katawan niya ay kitang-kita ko pa rin ang kaputian niya. Isa siyang pangarap na ayokong mawala sa harap ko.

"Ralph. I love you." bigla kong sabi.

"Alam ko." sabi din niya saka niya ako niyakap ng mahigpit.

Naramdaman ko ang kinis, init at tigas ng katawan niya. Kahit bata pa siya ay masyadong nang mabulto ang katawan niya. Hinawakan ko ang magkabilang balikat niya. He was manly.

DI na ako nagpapigil pa. Sandali ko siyang tinulak.

"Bakit?" taka pa ulit niyang tanong.

Ngumiti ako. Binaba ko ang ulo ko papunta sa dibdib niya. Dahan-dahan kong nilapit ang bibig ko sa kanang utong niya.

"Mmmfff." Napasinghap siya sa ginawa ko.

Nilaro pa ng dila ko iyon. Di na ako nagpigil. Ibinigay ko ang lahat ng alam ko na pagpapasarap sa lalaki. Dinilaan ko nang madiin ang utong niya. Kinagat-kagat pa ng mga bibig ko iyon.

"Mmmmfff... Gel." iyon lang ang nasasagot niya.

Nilipat ko sa kabilang utong niya ang bibig ko. Dinilaan ko rin at sinipsip iyon.

"Mmmmfff.. Gel... ang sarap... aaahhhhh..."

Natutuwa ako sa reaksiyon niya. Mas lalo pa akong nag-init.

Binaba ko na ang halik ko pababa sa tiyan ko. Dinilaan ko paikot sa pusod niya. Napaliyad na siya at sumandal sa puno sa likod niya. Hinawakan niya ang ulo ko at idiniin pa sa pusod niya.

Dahan-dahan kong binaba ang halik ko sa nakalabas na ari niya. Matagal ko nang inaasam iyon pero ni minsan ay hindi ko inakalang mangyayari iyon.

Hinawakan ko muna iyon at tiningnan. Matagal kong sinamba ang kabuuan niyon. Tinitigan ko maigi ang hugis, kulay at laki noon. Dinama ng dalawang kamay ang kakinisan at kalakihan niyon. Inamoy-amoy ko pa. Saka ko dinilaan ulit.

"Aaaa...Saraaaaap...." rinig kong sabi niya. Nilalapit pa sa mukha ko ang titi niya.

DI na ako nag-aksaya ng panahon. Dahan-dahan kong ipinasok sa bibig ko ang ulo noon.

'Gel.... Aaaahhhhh..... saraaaap...aaaa.... Geeeeel.... Sige pa.... SUbo mo na..." pagmamakaawa pa niya.

Iyon na nga ang ginawa ko. Isinubo ko ang ulo noon pababa sa katawan ng ari niya. Dahan-dahan ang ginawa ko. Dinama ang kahabaan at katigasan noon. Lahat ng sensasyon sa bibig ko ay inaalala ko lahat.

Dahan-dahan kong tinaas-baba ang ulo ko. Naglabas-masok na ang titi niya sa bibig ko. Bawat ulos nito sa bibig ko ay napapaungol siya. Nariyang isubo ko ng buo iyon. Papasok sa lalamunan ko. Di ko alintana na natatamaan na ang tonsil ko.

"Aaaaaahhhhh..... Geeeellll... wag kang tumigil please?" pagmamakaawa lang nito.

As if naman titigil ako.

Binibilisan ko na ang pagsubo sa titi niya. Halos mabaliw-baliw na siya. Tinanggal na niya ang mga kamay niya sa ulo ko. Nilalapirot na niya ang mga utong niya sa sarap. Hinawakan ko naman ang bayag niya. Pinaghihimas iyon habang nagtataas-baba ang ulo ko.

"Aaaa... Aaaa... Aaaaa... Gel... Saraaaaap... Aaaa. Aaaaa...." puro na lang ungol ang naririnig ko sa kanya.

Hinugot niya ang titi niya sa bibig ko.

Takang tumingin ako sa kaniya.

"Bakit?" natanong ko.

Ngumiti siya.

Pinatayo niya ako at ibinaba ang suot kong shorts at brief. Agad ay dinilaan niya ang utong ko.

"Aaaahhh... Ralph...." agad kong ungol.

Ginawa din niya ang mga ginawa ko sa utong niya.... Subalit mas lalong madiin ang mga halik niya. Mas mapusok.

"Aaaaa... Ralph ko.... Mahal ko.... Aaaah.." nasabi ko.

Tumigil siya sa sinabi ko at ngumiti saglit.

Agad na pinatalikod ako at isinandal sa puno. Hinalikan ako sa batok. Pababa sa likod ko. Napapaigtad ako sa sarap. Nagwawala na ang katawan ko sa halong kiliti at sarap.

"Aaaa... Ralph.... I love you." sabi pa nito.

"I love you too." agad din niyang sabi.

Lumingon ako sa sinagot niya.

"Totoo?" gulat at tuwa kong tanong.

Di siya sumagot. Ibinaba ang halik niya sa baywang ko. Napatuwad ako sa sarap. Maya-maya ay nararamdaman ko na dinuduraan niya ang butas ng puwet ko. Alam ko na ang gusto niyang gawin. Wala akong pagtutol. Kung meron mang taong gusto kong gawin iyon sa akin ngayon, walang iba kundi si Ralph.

Agad siyang tumayo at pumuwesto sa likuran ko. Narinig ko pang dinuraan niya ang titi niya. Dahan-dahang itinutok sa butas ko.

"Gel... ready ka na ba?" malambing pang sagot niya.

"Matagal na... para sa iyo." sabi ko pa.

Iyon lang ang hinitay niya at dahan-dahan na niyang pinasok ang ulo ng titi niya. Napaigtad ako dahil di ako naging ready. Masyado ding matigas ang titi niya.

"Mmmmfff..." napasinghap ako sa sakit.

Tumigil siya.

"Okay ka lang?" masuyong tanong nito.

"Okay lang ako. Wag mo akong alalahanin. Wag kang tumigil mahal ko." sabi ko na lang sa kanya.

Iyon na lang at dahan-dahan niyang ipinasok ang kabuuan ng titi niya sa loob ng butas ko. Ramdam na ramdam ko ang tigas at haba noon. Ewan ko ba pero parang lumakas ang pakiramdam ng butas ko at parang ramdam ko ang kabuuan ng titi niya sa loob ko.

"Aaaaaah.... ang sarap pala nito.... Ahhhh.... Geeeeell... angsarap ng puwet mo." ungol pa nito.

Napapangiti lang ako.

Maya-maya pa ay hinugot-baon na niya ang titi niya sa loob ko. Dahan-dahang kinakantot ang puwet ko.

"Aaaaahhhhh..., Geeellll... bakit ba ngayon mo lang pinaalam na masarap itong ginagawa niyo?" mabaliw-baliw nitong sabi habang kinakantot ang puwet ko.

"Aaaaahhh... Ralphhhh... Sige lang... Kantutin mo ako... Sige lang mahal ko... iyo yan ngayon... Sige paaa.... Aaaaa... Aaaaa... Aaaaaa. Antigas ng titi mo... Ansarap... Ramdam ko sa loob... Please Ralph... Kantutin mo pa ako ng malakas..." walang pakundangan kong ungol.

"Sigeee... Gelll.... Kakantutin kitaaaa... Gusto mo ako di ba??? Sige... Damhin mo ang titi ko... AAaaaa... Aaaaa.... Saraaaap..." ungol din nito.

Tuluyan nang nadala ng sarap si Ralph. Halos kadyot-kabayo ang ginawa niya. Sinasagad na niya sa loob ng puwet ko ang titi niya. Rinig na rinig ko ang pagtama ng hita niya sa puwet ko.

"Geeellll... Mahal mo ba ako??? Sabihin mo...." utos pa nito.

"Oo, Ralph... Mahal kita.. Iyong-iyo lang ako..." sagot ko naman.

"Ganoon ba??? Sige.... Aaaaah... Aaaah... Aaaaah... Lalabasan na ako Gel." sabi pa nito.

"Sige Ralph. Iputok mo sa loob ko... Wag mong pigilan... Gusto kong maramdaman ang init ng tamod mo sa loob ko... Aaaah... Ralph...., ansaraaaaaaappp ng titi mo...." ungol ko pa.

"Aaaa... Aaaa. Aaaa... AAaaa...AAAYAAAAN NAAA AAAAKOOOO!!!" halos pasigaw na niyang sabi.

"SIge lang... iputok mo mahaal koo0oooo...." sabi ko pa.

Nilingon ko siya. Gusto kong makita ang ekspresiyon ng mukha niya kapag nilabasan siya.

Ramdam ko na sinasagad na niya masyado ang titi niya sa loob ko. Napapaangat ako sa sarap.


"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!" mahabang-ungol ni Ralph habang sumisirit ang masagana niyang tamod sa loob.

"Aaaaaaaahhhhhhhh!" ungol ko rin sa sarap ng pagguhit ng mainit niyang tamod sa loob.

Bumagsak ang katawan niya sa likod ko. Pero hindi muna niya binunot ang titi niya sa loob ko.

Agad niya akong hinila at napaupo siya sa malapit na stool. Bumukaka siya doon habang nakapasok pa rin sa butas ko ang titi niya. Nakaupo ako sa kandungan niya. Maya-maya ay hinawakan niya ang titi ko habang nasa likod ko siya. Binabate ito.

"Palabas ka rin Gel." sabi pa nito.

Di na ako nagsalita. Hinawakan ko na ang kamay niya at tinaas baba ito sa titi ko. Angsarap ng paghawak niya sa titi ko. Tamang-tama lang ang sikip.

Ang isang kamay naman niya ay lumalapirot sa utong ko. Pero ang titi niya ay hindi pa rin lumalambot.

Tinaas-baba ko ang katawan ko para mahugot-baon ang titi niya sa loob. Sinasakyan ko siya habang binabate niya ako. Angsarap ng ganoong pakiramdam. Maya-maya ay kinakagat-kagat pa niya ang likod ko. Nakadagdag iyon sa sarap.

"Aaaahhh... Gel... Shit... parang lalabasan na naman ako a..." sabi pa nito.

"Sige Mahal ko... Sabay tayo..." sabi ko pa.

Binitiwan niya ang titi ko at hinawakan ang magkabilang baywang ko. Itinaas-baba ang katawan ko ng mabilis. Ako na ang nagbate sa sarili ko.

"aaaahhh... Gell... Grabe ka... angsarap mo.... Makakadalawa ako sa niyo nito." sabi pa nito.

"Sige lang Ralph. Okay lang sa akin iyan. Sige kantutin mo lang ako. Aaaaahhhh,,, aaaahhhh,,, aaahhhh.... Ralph... ansarap talaga ng titi mo.... aaaahhh.." ungol ko pa habang nagtataas baba ang katawan ko sa ari niya at nagbabate.

"Mas masaraaap kaaa.... makakadalawa na ngaa aakoooo.... dahilll sa saraaap mo...." sabi pa nito.

Maya-maya ay ramdam ko na na naninigas na naman ang hita niya. Senyales na malapit na naman siya. Binilisan ko na rin ang pagbate sa titi ko.

"Geeellll... sabay taayoooo... malapit na akoooo.." ungol pa nito.

"Sige Ralph.... ayaaaan na aaakoooo." sabi ko pa.

"Aaaa...kooo.... Dinn...." sagot naman niya.

"RAAAAALPPPPHHHHHHH!!!!!!!!!!!" halos paigaw kong sabi habang lumabas ang tamod ko. Mataas na tumalsik iyon.

"GEEEEEELLLLLLLLLLLLLLL!!!!!!!!" ibinagsak niya ang katawan ko sa hita niya. Sumagad ang titi niya sa loob ko. May tinamaan na kung ano. Ramdam ko ang pagsirit uli ng tamod niya.

Nanlupaypay ako sa pagod. Sumandal ako sa katawan niya. Ipinatong din niya ang ulo niya sa balikat ko.

"Nagustuhan mo ba ang regalo ng bestfriend mo?" bulong pa nito.

"Di lang nagustuhan... sobrang nagustuhan... Sana araw-araw kong birthday." sabi ko pa.

"Kahit naman di mo birthday e. Sa sarap ng pinalasap mo sa akin? Kahit pa araw-araw iyan. Papayag ako. Baka nga ako pa mag-aya sa iyo e." sabi pa nito.

"E di para na kitang boyfriend nun." sabi ko pa.

"Pwede din." sabay hinalikan ako sa batok.

"Mahal mo ba ako?" ulit kong tanong sa akin.

"Baka..." bitin nitong sagot.

Nalungkot ako sa sinabi niya.

Naramdaman niya iyon.

"Ano ka ba? Sabi ko baka. Hindi ko sinabing hindi. Di naman ako bading e. Naguguluhan lang ako. Pero sa bait mo sa akin, di malayong mahalin din kita." panunuyo nito.

Tumingin ako sa kanya at ngumiti. Hinalikan ko siya sa labi niya. Gumanti din siya ng isang mainit na halik. Pumulupot sa tiyan ko ang mga braso niya. Hinawakan ko rin ang mga iyon. Mahigpit na mahigpit.

Sapat na siguro iyon.... sa ngayon...



=================================================


Reminder:

!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.

Don't forget to follow.'

For suggestions or comments, please feel free to message me at 09213450145. Thank you.

My Seminary Series (Part 22... The Ralph-awaited Moment... Ito na Talaga)

Ralph's look-alike

================================

Tumigil saglit ang mundo ko. Hinihintay ko kung ano ang sasabihin niya. Ano kaya ang dahilan kaya niya gustong gawin ang sinasabi niya.

Mahal kaya niya ako?

"Ang totoo kasi..." tumigil muna siya saglit.

Bumuntung-hininga pa ulit siya.

"Gusto ko rin kasing maranasan ang ginawa niyo nina Hikes at Jayson." mahina pa niyang sabi.

Nagulat ako sa sinabi niya. Paano niya nalaman iyon? Saan... Kelan... Paano?

"Ano'ng sinasabi mo?" pa-inosente ko pang sabi.

NApangiti pa siya, Halatang huli na niya ako sa sinasabi niya.

"Naalala mo ba yung unang araw na magkakilala tayo?" tanong pa niya.

Tumango ako.

"Iyon din yung unang araw na nag-away tayo di ba?" sabi pa niya.

Tumango lang ulit ako.

"Nung gabing hinanap kita, nalaman ko na magkakasama kayo nina Jayson at Hikes na naglilinis sa bodega dahil nabasa ko sa nakasulat sa pinto natin. Hinanap ko kayo para makausap kayo. Nagulat ako nang malamang nakalock ang pinto ng bodega. Aalis na sana ako sa pag-aakalang wala naman kayo sa loob pero nang marinig kong may nag-iingay sa loob ay nakinig ako." pagkukuwento niya.

Pinanunuyuan na ako ng lalamunan. Alam ko na kung ano ang ptutunguhan ng pagkukwento niya pero hinayaan ko lang siya.

"Nagulat ako sa aking narinig." pagpapatuloy niya. "Nagulat ako nang marinig kitang umuungol. Lalo pa akong nagulat na may dalawa pa akong naririnig na umuungol sa loob. Nahulaan ko kaagad na sina Jayson at Hikes iyon. Mataman akong nakinig. I was really shocked nung mahinuha ko na kung anong ginagawa niyo. Alam ko na nagsi-sex na kayong tatlo. At naintindihan ko kaagad na ikaw ang tinitira nila."

Tumahimik agad siya sa huling sinabi niya.

Agad akong tinitigan sa mga mata ko. Waring nagtatanong kung anong masasabi ko sa mga kinuwento niya.

"Pero alam mo ba kung anong naramdaman ko noong nalaman ko yun?" tanong pa niya.

Di ako sumasagot.

"Selos at inggit." seryoso niyang tanong.

Natuwa ako na nagtaka sa sinabi niya.

"Sa isip ko, bakit kailangang sa kanila mo gawin iyon? Sana kung di kita inaway noon dapat e tayo ang gumagawa noon. Naiingit ako dahil gusto ko ring gawin iyon dahil di ko pa nararanasan iyon. Gusto kong sa iyo ko unang maranasan iyon. Angelo."

Nalungkot siya sa sinabi niya.

"Pero bakit sa akin?" ako naman ang nagsalita.

"Di ko alam. Pero nagseselos ako." sabi pa nito.

"Nagseselos? Bakit? Mahal mo ba ako?" parang nanunukso ko pang tanong.

Natahimik lang siya.

"Ralph?"

HInawakan ko siya sa baba at pinatingin ng diretso sa mga mata ko.

"Ano?" pamimilit ko pa.

"Di ko alam." sabi lang nito.

"Pero seryoso ka ba na magkaibigan tayo?" paniniguro ko pa.

"OO NAMAN!" pasigaw na pagalit niyang sagot.

Napangiti ako.

"Sensya na. Ayoko lang kasi yung tanong mo. Parang pinagdududahan mo ang nararamdaman ko." bumalik sa normal ang tono ng boses niya.

"Pero bakit mo gustong gawin iyon sa akin?"

"Gusto ko e." paasik nitong sagot.

"Seryoso ka ba? Baka naman nabibigla ka lang." paniniguro ko pa.

"Hindi. Alam ko kung ano ang gusto ko. Please?"

Iyon lang at nilapit na niya ang mukha niya sa mukha ko. Dahan-dahan niyang nilapit ang labi niya sa labi ko at napapikit na lang ako. Ito na ang matagal ko nang pinakahihintay. Pero kinakabahan ako. Halong sabik at takot. Sabik na maramdaman ang halik ng mahal ko pero takot na baka sa halik niya ay doon namin malaman ang totoong tinitibok ng isip namin.

Iyob ba nga at dumampi na ang labi niya sa labi ko. Napakalambot ng labi niya. Diniin pa niya ito. Matagal na nakadiin iyon sa labi ko. Huli ko na lang naramdaman na gumalaw na ang mga kamay niya at nakayakap na sa akin. Hinihila ang katawan ko palapit sa katawan niya. Dahil nga wala na siyang damit pang-itaas ay naramdaman ko na ang init ng dibdib niya.

Yumakap na rin ako. Niyapos ko siya doon ko na naramdaman uli ang kinis ng balat niya. Naramdaman ko rin na umiinit na ang katawan niya.

Unti-unting bumubukas ang labi niya at sinabayan ko rin iyon. Kasabay noon ay ang paglabas ng dila niya sa bibig niya papasok sa bibig ko. Sinalubong ko rin iyon at mataman kaming naghalikan. Nag-eespadahan ang mga dila namin. Ang mga kamay ko ay humihimas na rin sa katawan niya. Lahat ng parte ng likod at braso niya ay hinawakan ko. Lahat iyon at dinarama ko.

Parang tumigil ang oras sa aming ginagawa. Parang wala na kaming pakialam kung maymakakita sa amin. Ang importante ay matuloy ang ginagawa namin.

Nang tumigil siya sa paghalik ay napatingin ako sa kanya. Akala ko ay tumigil na siya pero agad niyang hinawakan ang garter ng shorts niya at ibinaba uli iyon. Kasabay noon ay binaba din niya ang suot niyang brief.

Kumindat lang siya sa akin. Alam ko na kung ano ang gusto niyang mangyari.

=================================================


Reminder:

!!!Not for reposting!!! Please? This is a personal story. Not fiction so please do not re-post as your own. Thank you.

Don't forget to follow.'

For suggestions or comments, please feel free to message me at 09213450145. Thank you.